اثربخشي آموزش فرزنددرماني مبتني بر روان‌شناختي مثبت‌نگر بر خودتنظيمي انگيزشي، اشتياق و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر

The effectiveness of positive psychology-based filial therapy on motivational self-regulation, educational engagement, and vivacity of female students

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش فرزنددرماني مبتني بر روان­شناختي مثبت‌نگر بر خودتنظيمي انگيزشي، اشتياق و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر ابتدايي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دختر پايه ششم ابتدايي شهرستان خمين در سال تحصيلي 96-97 بود. به روش نمونه‌گيري در دسترس و هدفمند، از بين دانش‌آموزاني كه نمره آن‌ها زير ميانگين همه پرسشنامه‌ها بود 30 شركت‌كننده انتخاب گرديد و به روش جايگزيني تصادفي در دو گروه تجربي و گواه، هر گروه 15 شركت‌كننده، قرار گرفتند. مادران گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت آموزش فرزنددرماني مبتني بر روان­شناسي مثبت‌نگر قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه خودتنظيمي انگيزشي، اشتياق تحصيلي و سرزندگي تحصيلي استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده­ها از آزمون تحليل كواريانس چند متغيري استفاده گرديد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بين گروه تجربي و گواه در متغيرهاي اشتياق و سرزندگي تحصيلي تفاوت معناداري وجود داشت، اما در متغير خودتنظيمي انگيزشي تفاوت معناداري وجود نداشت. بنابراين، مي­توان نتيجه گرفت كه جهت افزايش اشتياق و سرزندگي تحصيلي در بين دانش­آموزان مي­توان از الگوي فرزند درماني مبتني بر روان­شناسي مثبت استفاده كرد.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of positive psychology-based filial therapy on motivational self-regulation, academic engagement, and vivacity of female students. The population included all sixth grade female students in Khomein City during the academic year of 2017-2018. Thirty students were selected from among the students whose score was below the mean in all the questionnaires via purposive and convenient sampling. They were randomly assigned into experimental and control groups (15 subjects in each group). Mothers in the experimental group received eight 90-minute sessions of positive psychology-based filial therapy treatment. To collect data, motivational self-regulation questionnaire, academic engagement questionnaire, and academic vivacity questionnaire were used. Multivariate analysis of covariance was used to analyze the data. The results revealed that there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of the variables of academic engagement and academic vivacity, but there was no significant difference between them in motivational self-regulation. It was concluded that positive psychology-based filial therapy education could be used to increase students' academic engagement and academic vivacity.