تحليل ارتباط بين فرهنگ اخلاقي و اخلاق سازماني با درگيري شغلي

زمينه: در صورتي كه فضاي حاكم بر سازمان بر اثر پايبندي به اصول اخلاقي، فضايي همراه با اخلاق باشد،وجود چنين فضايي براي كاركنان موجب ايجاد تعهد و تمايل به ادامه فعاليت در سازمان مي شود و خود عملكرد كلي سازمان را بهبود مي بخشند . هدف از پژوهش حاضر،تحليل ارتباط بين فرهنگ اخلاقي و اخلاق سازماني با درگيري شغلي در بين كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان كرمانشاه مي باشد. روش: روش پژوهش توصيفي همبستگي و به لحاظ هدف كاربردي مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل 150 نفر از كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان كرمانشاه بودند كه با استفاده از روش تصادفي ساده،110 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش استفاده از سه پرسش نامه:فرهنگ اخلاقي سينگپادي و ويتل، پرسش نامه اخلاق سازماني( اي پي كيو) و پرسش نامه درگيري شغلي لادال و كنجر بود. براي تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري و روش تحليل عاملي تاييدي استفاده شده است. يافته ها: به طوركلي فرهنگ اخلاقي و اخلاق سازماني با درگيري شغلي رابطه دارند. اين امر بر مبناي آزمون همبستگي بين فرهنگ اخلاقي و درگيري شغلي به ميزان معناداري 000/0 و ما بين اخلاق سازماني و درگيري شغلي به ميزان 002/0 رابطه معنادار وجود دارد. در اين ميان رابطه بين فرهنگ اخلاقي و درگيري شغلي متناسب تر بوده و مي توان بيان داشت كه درگيري شغلي از فرهنگ اخلاقي به نسبت اخلاق سازماني ارتباط بيشتري پذيرفته است. نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد تلاش در جهت استقرار فضاي كاري اخلاق‌مدارانه در سازمان و تشويق و ترغيب كاركنان به انجام فعاليت‌هاي كاري مبتني بر فرهنگ اخلاقي، مي‌توانند زمينه‌ها‌ي ارتقاي درگيري شغلي كاركنان را فراهم آورند.