بررسي تطبيقي اسطوره‌ها‌ي گناه در شخصيّت‌هاي اساطيري ايران و يونان

اسطوره در كنار حماسه، افسانه و فرهنگ عامه، يكي از عناصر تشكل‌دهندۀ فرهنگ و هويّت قومي‌ و ملي جوامع است. بعضي از اسطوره‌شناسان آن را دينِ تمدن‌‌هاي اوليه و دوران پيش از گسترش اديان توحيدي مي‌‌‌دانند. گناه نخستين و مشابهت آن در اعمال و رفتار اساطير جهان به گونه اي است كه پژوهشگران آن را در سابقۀ تاريخي اساطير جست‌وجو مي‌‌‌كنند، گاهي آنقدر زيان‌بار است كه در سرنوشت ملت‌ها تأثيري شگرف مي‌‌‌گذارد. ارتكاب شخصيّت‌هايي به نخستين گناه، گاه خواسته و ارادي است، گاه ناخواسته و غيرارادي كه اين نيز بيانگر جنبه‌‌هاي فراطبيعي اساطيري است‌. پژوهش حاضر با روش تحليلي ـ تطبيقي به بررسي اسطورۀ گناه در اساطير ايران و يونان پرداخته است. هدف از آن نشان‌دادن انگيزه‌‌هاي نخستين گناه در ايران و يونان و بررسي وجوه افتراق و اشتراك در ميان شخصيّت‌‌هاي اساطيري‌، حماسي ايران و يونان است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه عليرغم افتراقات بنيادي در شخصيّت‌هاي اساطيري ايران و يونان، عواملي چون شك و ترديد، غرور، دخالت اهريمن و نيرو‌هاي پليد و نيز رسيدن به قدرت و پادشاهي داراي بيشترين بسامد در ارتكاب به گناه نخستين را دارند. برخلاف ايران، در يونان، خدايان در به وجود آمدن گناه نخستين دخالت‌‌هاي آشكاري دارند‌.