گفتمان زن در شيعه و سلفيه و دلايل تحول آن در گفتمان شيعه

هدف ما در اين پژوهش بررسي چرايي تحول و عدم‌تحول وضعيت زنان در دو گفتمان سلفي و شيعه است. ما در اين پژوهش با استفاده از روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه نشان خواهيم داد كه اگرچه در گذشته و در گفتمان شيعه، همانند ديگر گفتمان‌‌هاي سنتي اسلامي زنان داراي جايگاه فرودست‌‌تري نسبت به مردان بودند،اما گفتمان شيعي با استفاده از نهاد اجتهاد توانست در وضعيت زنان تحول ايجاد نمايد و بسياري از نابرابري‌‌هاي موجود بين زن و مرد را از بين ببرد. اين گفتمان شيعي توانست بسياري از دال‌‌هاي گفتمان مدرن همچون آزادي، برابري، حق مشاركت و... را حول دال مركزي عفاف گردآوري و در درون خود جذب نمايد و از اين طريق به معنادهي مجدد به اين دال‌‌ها بپردازد. بر اين اساس زنان در گفتمان تحول‌يافته شيعه بسياري از حقوق همچون حق آزادي، مشاركت، برابري، و... را همچون مردان برخوردار گشتند و معاني اين دال‌‌ها نيز دچار تغييراتي گشت؛ به‌عنوان مثال منظور از آزادي، آزادي‌اي است كه با عفاف منافاتي نداشته باشد. گفتمان شيعي همچنين توانست تحولي عظيم در حوزه زنان ايجاد نمايد، ولي گفتمان سلفي به‌دليل دال‌‌هاي آن نتوانست به اين مهم دست يابد.