بررسي الگوي كشت محصولات كشاورزي با استفاده از سنجش ازدور و سيستم اطلاعات مكاني با رويكرد قطعه مبنا

در سال‌هاي اخير به ميزان قابل‌توجهي از منابع آب زيرزميني كاسته شده است. در اين شرايط روند كشت محصولات كشاورزي ازنظر اقتصادي توجيه‌پذير نيست. چراكه بيش از 80درصد از منابع آبي در بخش كشاورزي مصرف مي‌شود و سال‌هاست كه موضوع بهينه‌سازي و تغيير الگوي كشت در كشور مطرح‌شده است.يكي از چالش‌هايي كه در تغيير الگوي كشت مي‌بايست در نظر گرفت، حفظ سطح درآمد كشاورزان و ديگري تأمين نياز داخل كشور از محصولات توليدشده است. مهم‌ترين نوآوري اين تحقيق تركيب سنجش‌ازدور و سيستم اطلاعات مكاني، جهت بهينه‌سازي الگوي كشت به‌صورت قطعه‌مبنا، با در نظر گرفتن دو سناريو براي دشت اسدآباد همدان است. در سناريو اول هدف كمينه‌سازي مصرف آب و بيشينه‌سازي درآمد است و در سناريو دوم هدف كمينه‌سازي مصرف آب و تأمين نياز داخلي كشور است. علاوه بر توسعه توابع هدف، محدوديت‌هايي مانند نوع محصول زير كشت، قطعه‌مبنا بودن، محدوديت تناوب و نياز داخلي مدل‌سازي شدند. با در نظر گرفتن دو تابع هدف يك الگوريتم پيشنهادي جهت بهينه‌سازي الگوي كشت ارائه ‌شده و نتايج در قالب آن پياده‌سازي شده است. نتايج نشان مي‌دهد، در هردو سناريو ميزان مصرف آب براي دشت اسدآباد حدود 50% كاهش داشته است و درآمد كشاورزان تنها حدود 10% كاهش خواهد داشت. با در نظر گرفتن اين موضوع كه كشاورزي پايدار نياز به كاهش مصرف آب دارد، با به‌كارگيري اين الگو سطح درآمد كشاورزان با كاهش مصرف آب دچار تغيير جدي نخواهد شد.