تأثير محلول‌پاشي سيتوكينين بر صفات مورفولوژيكي و عملكرد ارقام كينوا (Chenopodium quinoa Willd.) تحت شرايط آبياري مطلوب و تنش خشكي

خشكي به عنوان مهم ترين تنش غيرزنده مي تواند رشد و نمو و عملكرد گياهان را كاهش دهد. كينوا گياهي با ارزش غذايي بالا و متحمل به خشكي است. به منظور بررسي اثر محلول پاشي سيتوكينين بر خصوصيات مورفولوژيكي و عملكرد ارقام كينوا، آزمايشي در سال زراعي 1396 به صورت طرح اسپليت فاكتوريل در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه زنجان اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل دو سطح آبياري (آبياري مطلوب (0.4- مگاپاسكال) و تنش خشكي (1.5- مگاپاسكال)) به عنوان فاكتور اصلي و فاكتورهاي فرعي شامل چهار رقم كينوا (Q 26، Q 29، Giza 1 و Red Carina) و محلول پاشي با هورمون سيتوكينين در سه سطح (صفر، 50 و 100 ميكرومولار) بودند. تيمار آبياري و رقم در اين بررسي بر تمام صفات مورد ارزيابي اثر معني داري داشتند. محلول پاشي با سيتوكينين بر تمام صفات مورد ارزيابي، به غير از طول خوشه اصلي و شاخص سبزينگي، اثر معني داري داشت. بيشترين و كمترين عملكرد دانه با 2364.7 و 1701.8 كيلوگرم در هكتار، به ترتيب در شرايط آبياري مطلوب و تنش خشكي به دست آمدند. تنش خشكي سبب كاهش 28 درصدي عملكرد دانه گرديد. بالاترين عملكرد دانه در رقم Giza 1 (2746.6 كيلوگرم در هكتار) وRed Carina (2589.7 كيلوگرم در هكتار) با كاربرد 100 ميكرومولار سيتوكينين حاصل گرديد. محلـول پاشي سيتوكينين بر عملكرد دانه ارقام Q 26 و Q 29 اثر معني داري نداشت. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان رقم Giza 1 را به عنوان رقمي مناسب جهت كشت در شرايط مطلوب و تنش خشكي مورد توجه قرار داد.