پيش بيني نگرش به داوطلبي براساس سبك‌هاي دلبستگي، همدلي و خود شفقت ورزي در افراد داوطلب و غيرداوطلب در فعاليت هاي مشاركت مردمي در دوره شيوع كوويد 19

Predicting Helping Attitude based on Attachment styles, Empathy, and Self-compassion among Volunteer and non-Volunteer Groups in Public Participation during COVID-19 Outbreak

با شيوع بيماري همه‌گير كوويد 19 و پيامدهاي اجتماعي‌اقتصادي اين همه‌گيري، فعاليت‌هاي داوطلبي و ياريگرانه بالأخص براي نيازمندان و جامعه در بحران شكل گرفت. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش سبك‌هاي دلبستگي، همدلي و خودشفقت‌ورزي در پيش‌بيني نگرش به داوطلبي در دوران شيوع كوويد 19 در جامعه ايران است. مطالعه حاضر در فروردين و ارديبهشت 1399 در ايران انجام شد. نمونه موردمطالعه (348 نفر) با روش نمونه‌گيري در دسترس از بين دو گروه داوطلب و غيرداوطلب انتخاب شدند و با مقياس دلبستگي بزرگسال، مقياس شفقت خود، مقياس همدلي و مقياس نگرش داوطلبي به‌صورت اينترنتي و از طريق شبكه‌هاي اجتماعي و رايانامه مورد ارزيابي قرار گرفتند. بر اساس نتايج ميزان مشاركت در زنان، افراد شاغل و گروه سني 25-35 سال بيشتر بود. بين دو گروه داوطلب و غيرداوطلب در نگرش به داوطلبي، قضاوت درباره خود، انزوا، ذهن آگاهي، همانندسازي مفرط و سبك دلبستگي ايمن تفاوت معني‌داري وجود داشت. ضرايب همبستگي نشان‌دهنده آن است كه مهرباني با خود، اشتراكات انساني، انزوا، ذهن‌آگاهي، همدلي شناختي و دلبستگي ايمن با نگرش داوطلبي داراي همبستگي مثبت معنادار و دلبستگي اضطرابي با نگرش داوطلبي همبستگي منفي معنادار دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه همدلي شناختي، همدلي هيجاني، سبك دلبستگي ايمن و ذهن‌آگاهي پيش‌بيني‌كننده نگرش داوطلبي است. مي‌توان نتيجه گرفت كه افراد داوطلب فعاليت‌هاي مشاركت‌هاي مردمي در دوره كوويد 19 نگرش مثبتي به داوطلبي دارند و سبك دلبستگي ايمن‌تر و خودشفقت‌ورزي بيشتري نسبت به افراد غيرداوطلب دارند. به نظر مي‌رسد همدلي قوي، سبك دلبستگي ايمن و ذهن‌آگاهي بالا، پيش‌نيازهاي روان‌شناختي لازم براي اتخاذ نگرش مثبت به امور داوطلبانه است.

With the outbreak of COVID-19 pandemic disease and the social and economic consequences of this pandemic, volunteering and helping activities especially for needy people and the society in crisis developed. The aim of this study was to explore the role of attachment styles, empathy and self-compassion in predicting attitude toward helping during Covid-19 Outbreak in Iranian society. The present study conducted in April and May 2020 in Iran. The study sample (n=348) selected by convenient sampling method. Instruments of this study were the adult attachment scale, self-compassion scale, basic empathy scale, and helping attitude scale. Findings showed that participation of women; employed ones and the 25-35 year old age group were more than men, unemployed ones and other age group. There was significant difference between volunteer and non-volunteer groups in helping attitude, self-judgment, isolation, mindfulness, over-identification and secure attachment style. Correlation coefficients indicated that self-kindness; common humanity, isolation, mindfulness, cognitive empathy and secure attachment had positive significant correlation with helping attitude. In addition, anxious attachment negatively associated with helping attitude. Regression analysis indicated that cognitive empathy, emotional empathy, secure attachment style and mindfulness predicted helping attitude. It can conclude that volunteers for community services during COVID-19 outbreak had positive attitude toward helping and had more secure attachment styles and higher level of self-compassion in comparison to non-volunteers. It seems having strong empathy, secure attachment style and being mindful, are psychological prerequisites for having positive volunteering and helping attitudes.