بررسي نقش واسطه اي هوش معنوي بر رابطه سرمايه‌هاي روان‌شناختي و نشاط اجتماعي دانشجويان دختر شهر شيراز

The Mediating Role of Spiritual Intelligence on the Relationship between Psychological Capital and Social Vitality of Shiraz Students

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي هوش معنوي بر رابطه سرمايه‌هاي روان‌شناختي و نشاط اجتماعي دانشجويان دختر شهر شيراز انجام پذيرفت. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر را دانشجويان شهر شيراز در سال 1398 مي‌باشد و تعداد 200 آزمودني به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي هوش معنوي كينگ، سرمايه روان‌شناختي لوتاتر و شادكامي آكسفورد استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 23-SPSS و با كمك شاخص هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام گرفته است. نتايج نشان داد كه مولفه‌هاي اميدواري، تاب‌آوري، هوش معنوي، تفكر انتقادي، توليد معناي شخصي و بسط هوشياري مي‌توانند نشاط اجتماعي را به‌صورت مثبت و معناداري پيش‌بيني كنند. بنابراين هوش معنوي نقش معنادار و واسطه‌اي بين اميدواري و خوش‌بيني با نشاط اجتماعي دارد. براساس نتايج حاضر مي‌توان گفت كه از راه‌هاي ارتقاء هوش معنوي، يادگيري مهارت‌هاي بالا بودن ميزان نشاط اجتماعي و اميدواري در بين دانشجويان مي‌باشد كه از آنجايي كه دانشجويان نياز اساسي به اين مهارت‌ها دارند و به اهم موضوع اشاره شده است، با اجراي دوره‌هاي آموزشي براي دانشجويان در موقعيت‌هاي مختلف مي‌تواند موثر باشد.

Target: The purpose of this study was to investigate the mediating role of spiritual intelligence on the relationship between psychological capital and social vitality of Shiraz university students. Method: The research is descriptive and correlational. The statistical population of this study consisted of Shiraz University students in year 98. A total of 200 subjects were selected by convenience sampling from which 174 females and 28 males. Data were collected using King's Spiritual Intelligence Questionnaires, Lutz Psychological Capital, and Oxford Happiness Questionnaires. The data were analyzed by SPSS software using descriptive statistics, Pearson correlation coefficient, and regression. Findings: The results showed that the components of psychological capital, hope, and resilience were able to predict social happiness positively and significantly, and also the components of spiritual intelligence, critical thinking, personal meaning production, and awareness expansion, were able to predict social happiness. Positive and significant predictors and variables. Psychological capital and spiritual intelligence as the predictor variable and social vitality variable as the criterion variable were able to predict positive and significant social happiness, so it can be said that spiritual intelligence has a significant and mediating role between hope and optimism with social vitality. Conclusion: Based on the present results, it can be suggested that ways of enhancing spiritual intelligence in learning skills are to increase social vitality and hope among students since students have a basic need for these skills and this is an important issue with the implementation of the course. Training for students in different situations can also be effective