مروري بر بيوراكتور غشايي (MBR) به عنوان روشي كارا در تصفيه فاضلاب

امروزه با‌ توجه‏ به قوانين سخت‏گيرانه جلوگيري از آلودگي محيط‏زيست و همچنين اهميت بازچرخاني و استفاده مجدد از پساب، استفاده از فرآيندهايي كه قادر باشند فاضلاب را با كارايي بالا تصفيه نمايند، مورد توجه ويژه‏اي قرار گرفته است. يكي از مكانيسم‌‏هاي بيولوژيكي و پر كاربرد تصفيه فاضلاب خانگي و صنعتي، لجن فعال است. ميكروارگانيزم‌ها ضمن مصرف اكسيژن، مواد آلي موجود در فاضلاب را تجزيه مي‌نمايند. از مزاياي اين روش طراحي آسان، راهبري ساده، راندمان مطلوب در حذف مواد آلي و حساسيت كمتر در برابر تغييرات دمايي فصلي است. پس از اثبات كارايي مناسب لجن فعال در تصفيه انواع فاضلاب‏‌ها براي سازگار كردن اين فرآيند با نيازمندي‌‏هاي متفاوت، اصلاحات و تغييرات مختلفي بر روي آن انجام شد. از معايب روش لجن فعال متعارف، نياز به تجهيزات برقي و مكانيكي نسبتاً زياد، مشكلات بهره برداري، نياز به فضاي نسبتاً زياد براي احداث تصفيه‌‏خانه و راندمان پايين در جداسازي تمام مواد آلي معلق معمولي مي‌‏باشد. روش بيوراكتور غشايي (MBR)، روشي براي رفع مشكلات لجن فعال به‏ويژه كاهش مراحل فرايند تصفيه (حذف ته‌‏نشيني و گندزدايي) و افزايش راندمان كاهش آلاينده آلي است كه علي‏رغم استفاده از راكتور لجن فعال، مرحله جداسازي لجن از آب توسط يك سيستم ميكروفيلتراسيون غشايي انجام مي‏‏‌شود. اين سيستم براي تصفيه فاضلاب‏‌هاي خانگي و صنعتي كارايي بالايي داشته و سال‏‌هاي اخير توجه ويژه‌‏اي به آن شده است.