تأثير ابن رشد بر حيات فلسفي غرب در آستانه رنسانس

در آستانه عبور از فلسفه مدرسي، با يك دوره انتقال به نام رنسانس مواجه مي‌شويم. اگرچه كمتر به اين دوره تاريخي در حيات فلسفي غرب پرداخته شده است، نقش فلاسفه مسلمان به ويژه ابن سينا و ابن رشد در تفكرات فلسفيِ اين دوره، نقشي مهم و تأثيرگذار بوده است. تأثير فلاسفه مسلمان بر حيات فلسفي غرب از بستر ترجمه‌ها و برداشت‌هاي فلاسفه و مدرسان مدرسي صورت پذيرفته است. در نتيجه گاهي اوقات سوءبرداشت‌هايي صورت گرفته است. نمونه‌اي از اين سوءبرداشت‌ها را مشخصاً مي‌توان در معاني حقيقت مضاعف يافت. در اين نوشتار با تحليل معاني حقيقت مضاعف (تضاعف در عمل، معرفت، گفتار، نفس‌الامر)، به بررسي سه نفر از ابن رشديان لاتين كه تأثير بيشتري بر فضاي فكري زمان خود داشتند، مي‌پردازيم. سپس پيامدهاي ابن رشديان لاتيني را در آستانه رنسانس بررسي خواهيم كرد.