درآمدي بر برخي از مهم‌ترين روش‌هاي قرآن‌پژوهيِ مستشرقان (با تأكيد بر حوزه ايالات متحده آمريكا)

بررسي روش‌هاي مورد استفادۀ قرآن‌پژوهان غير مسلمان يا به اصطلاح مستشرقانِ قرآن‌پژوه، از جديدترين موضوعات درخور توجه در مطالعات قرآني است. در اين تحقيق تلاش شده تا برخي از مهم‌ترين روش‌هاي قرآن‌پژوهي مستشرقان، هرچند به صورت مختصر، كشف، تبيين و تحليل شود. روش‌هاي قرآن‌پژوهي مستشرقان، ضمن تأثيرپذيري از پارادايم‌هاي فكري ـ علميِ رايج در غرب و نقد كتاب مقدس، متنوع است كه مهم‌ترين آن‌ها، يعني روش نقد متني و روش نقد ادبي، از زير روش‌هاي نقد تاريخي به معناي عام آن، روش نقد پديدارشناسانه و روش نقد تطبيقي مدّنظر اين تحقيق است. برونداد آن نيز اين بوده كه اين روش‌ها غالباً همان نگاه عهديني را بدون توجه به تفاوت‌هاي ماهوي و زمينه‌اي قرآنِ وحياني با متون عهدينِ تحريف‌شده، به قرآن كريم داشته‌اند و قرآن را به مثابۀ متني بشري تلقي كرده و روش‌هاي سازگار با جهان‌بيني مادي و خاصِ متون بشري را بر آن تحميل كرده‌اند.