ارزيابي شاخص هاي برنامه ريزي فضايي توسعه ي پايدار مقصدهاي گردشگري روستايي در شرق استان مازندران

برنامه‌ريزي فضايي يكي از رويكردهايي كه مي‌تواند در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، زيست‌محيطي و سياسي گردشگري موثر واقع شود و مانند يك سيستم بر يك منطقه تسلط پيدا كند و از آن به‌عنوان راهبردي اساسي ياد شود. پژوهش حاضر به دنبال ارزيابي شاخص‌هاي برنامه‌ريزي فضايي توسعه پايدار مقصدهاي گردشگري روستايي در شرق استان مازندران است. اين پژوهش داراي هدف كاربري است، با روش توصيفي تحليلي و از ابزار پرسشنامه استفاده شده است و روايي آن بوسيله(منابع مورد بررسي، استاتيد دانشگاه) تائيد شد. تجزيه و تحليل داده ها با آزمون‌هاي آماري(t تك نمونه‌اي، همبستگي پيرسون؛ رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير) انجام شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه متغيرهاي اقتصادي و اجتماعي وضعيت نسبتاً مطلوبي دارند. برازش مدل رگرسيوني نشان مي‌دهد كه 53 درصد تغييرات متغير وابسته توسط متغير مستقل تبيين مي‌شود. از ديدگاه مردم محلي و گردشگران در سطح (0.05) رابطه معني‌داري در تمامي متغيرها وجود دارد. از ديدگاه كارشناسان به جزء رابطه بعد انسان با ابعاد فعاليت و مكان در تمامي ابعاد مورداستفاده رابطه معني‌داري وجود دارد. بنابراين از نظر سه گروه مورد بررسي فرضيه اول رد و فرضيه دوم تائيد مي‌شود.