تبيين فرآيند توسعه مراكز گردشگري روستايي و سنجش پايداري؛ مورد پژوهي: مراكز گردشگري دهستان درام و چورزق، شهرستان طارم

پژوهش حاضر با هدف مقايسه و بررسي وضعيت پايداري روستاهاي گردشگري محدوده مورد مطالعه كه بكر و در مرحله كشف مقصد هستند نسبت به مراكز روستايي گردشگري كه در مراحل توسعه و تثبيت گردشگري مقصد هستند؛ مي‌باشد. تحقيق حاضر از نوع كاربردي؛ جامعه آماري روستاهاي گردشگرپذير دهستان درام و چورزق؛ شهرستان طارم كه با روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند؛ تعداد 277 خانوار جهت نمونه‌گيري انتخاب شده‌اند. روش جمع‌آوري اطلاعات ميداني ـ كتابخانه‌اي و تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار استنباطي بر اساس مدل چرخه حيات گردشگري باتلر در نرم‌افزار SPSS و بكارگيري تكنيك رتبه‌بندي چند معيارهCOPRAS ORESTE,؛ همچنين، نمايش و ترسيم جريانات فضايي محدوده مورد مطالعه با استفاده از نرم‌افزار UCINET انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد؛ روستاي گوهر كه در مرحله درگيري مقصد از منظر مدل چرخه حيات گردشگري باتلر قرار دارد؛ با مجموع عددي 842 در رتبه اول از منظر پايداري فعاليت‌هاي گردشگري مي‌باشد. وكمترين ميزان پايداري گردشگري در مراكز اقامتي شيرين سو كه در مرحله توسعه مقصد چرخه حيات گردشگري و با مجموع عددي ۱۱۱۵ ميباشد و اين بدين معناست كه توسعه گردشگري با وجود اينكه موجب تأثيرات مثبت در برخي شاخصها نظير اشتغالزايي و... در محدوده مورد مطالعه شده اما به طوري كلي از منظر شاخصهاي پايداري نسبت به روستاهاي بكر و قرار گرفته در مرحله كشف مقصد؛ ضعيف ميباشند .