ارزيابي اثرات ملاتونين بر خستگي و تغييرات سطوح سرمي اينترلوكين6 ناشي از شيمي‌ درماني و پرتودرماني ادجوانت در زنان مبتلا به سرطان پستان: كارآزمايي باليني

مقدمه: خستگي ناشي از سرطان يكي از عوارض شايع و ناتوان كننده سرطان پستان است. مشاهده شده كه بيماران سرطاني سطوح پايين تري از ملاتونين را دارند و بين ملاتونين و اينترلوكين6 با خستگي بيماران سرطاني ارتباط وجود دارد. از اين رو هدف اين مطالعه ارزيابي ارتباط مصرف ملاتونين در بيماران سرطان پستان با خستگي و سطوح سرمي اينترلوكين6 مي باشد. روش بررسي: در يك كارآزمايي باليني دوسوكور تاثير داروي ملاتونين بر كاهش خستگي ناشي از شيمي درماني و پرتودرماني ادجوانت در 74 زن مبتلا به سرطان پستان مورد بررسي قرار گرفت. گروه مداخله (38 نفر) بيماران داروي ملاتونين را از 1 هفته قبل از شروع درمان ادجوانت به صورت ongoing طي درمان و پس از آن و تا بعد از زمان نمونه گيري خون ادامه دادند تا زماني كه سرطان پستان مجددا پيشرفت كند (هر شب 6 گرم) و گروه كنترل (36 نفر) همزمان پلاسبو دريافت نمودند. نمره خستگي هر دو گروه قبل و پس از درمان با پرسشنامه BFI و اينترلوكين6 سرم پس از درمان به روش اليزا ارزيابي و مقايسه شد.يافته ها: ميانگين سن بيماران در گروه مداخله و كنترل به ترتيب 10.79±50.47 و 10.55±46.00 سال بود (0.223=P). پس از مداخله، در گروه درمان دارويي ملاتونين و پلاسبو به ترتيب، ميانگين نمره خستگي 15.86±25.16 و 4.57±52.61 (P 0.001) و ميانگين اينترلوكين6 در گروه مداخله و كنترل به ترتيب 0.19±0.063 و 0.13±0.068 بود (0.721=P). نتيجه گيري: تجويز داروي خوراكي ملاتونين در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت پرتودرماني و شيمي درماني ادجوانت به طور معناداري خستگي آنان را كاهش مي دهد اما بر سطح سرمي اينترلوكين6 تاثير ندارد.