تحليل رابطه بين رضايت شغلي با نشاط اجتماعي و فرسودگي شغلي بين دبيران تربيت بدني و غير تربيت بدني: ارائه مدل

هدف از پژوهش تحليل رابطه بين رضايت شغلي با نشاط اجتماعي و فرسودگي شغلي دبيران تربيت بدني و غير تربيت بدني استان مازندران بوده است. روش پژوهش توصيفي همبستگي و از منظر روش جمع آوري داده ها از نوع پيمايشي است.جامعه آماري شامل كليه دبيران زن و مرد مقطع متوسطه اول و دوم استان مازندران (16000نفر) بودند كه با استفاده از جدول مورگان 384 نفر در نظر گرفته شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند و داده ها با استفاده از سه پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا، شادكامي آكسفورد، فرسودگي شغلي مسلش جمع آوري شد. با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تجزيه تحليل و Lisrel نسخه 8/8 مدلسازي صورت گرفت. تحليل ها نشان داد بين نشاط اجتماعي با مطلوبيت نوع شغل، جو سازماني، شرايط فيزيكي شغل رابطه معني داري وجود دارد. همچنين بين فرسودگي شغلي با نظام پرداخت و شرايط فيزيكي شغل رابطه معني داري وجود دارد. رابطه رضايت شغلي با نشاط اجتماعي مستقيم و مثبت اما رابطه رضايت شغلي با فرسودگي شغلي معكوس و منفي است. با توجه به اهميت و نقش مهم رضايت شغلي در افزايش نشاط اجتماعي و كاهش ميزان ابتلا به فرسودگي شغلي سازمان بايد در تلاش باشد با فراهم كردن زمينه هاي ايجاد رضايت شغلي نشاط افراد را فراهم كند و كاركنان را از ابتلا به فرسودگي شغلي بازدارد.