توسعه مدل آنتروپي شانون - وينر بر مبناي پارادايم‌هاي توسعه شهري مبتني بر اختلاط كاربري زمين شهري

اگرچه امروزه برتري و اهميت رويكرد توسعه مختلط كاربري هاي شهري در فرآيند شهرنشيني و برنامه ريزي شهري، آشكار شده است؛ امّا اين رويكرد، ضرورتاً يك رويكرد غالب نيست؛ بلكه ساختاري از شهر را توليد مي كند كه مدّ نظر پارادايم هاي معاصرِ توسعه شهريِ مبتني براختلاط كاربري زمين شهري نظير نوشهرگرايي مي باشد. براي پويايي اين رويكرد جديد، نياز به بازانديشي در عوامل و عناصر شكل دهنده ساختار و فرم شهري است كه مولّد تنوع باشند. شاخص «تنوع» زيرمجموعه «الگوي توزيع» به عنوان يكي از اجزاي  مدل ارزيابي اختلاط كاربري‌ زمين شهري است. شاخص هاي مطرح شده در اين مدل به ويژه «تنوع» بسيار پيچيده اند؛ لذا جهت تبيين و شفاف سازي اين مفهوم به مطالعات بين رشته اي روي آورده و از مفاهيم «تنوع زيستي» وام گرفته و بر مبناي پارادايم هاي توسعه شهري مبتني بر اختلاط كاربري زمين شهري كه به طور مستقيم بر محيط زيست تأثيرگذار هستند، بسط داده شده است؛ علاوه بر شاخص هاي استخراج شده ازنظريات، مدل ها و روش هاي ارزيابي «تنوع» بر اساس روش «تحليل محتوي كيفي»، با استفاده از «روش دلفي» بر پايه نظرات خبرگان و متخصصين شاخص هاي جديدي استخراج وجهت ارزيابي و اولويت بندي نتايجِ استخراج شده از روش هاي آماري، نمودار «نقاط پراكنده» با معيار «نقطه شكست»، «ضريب هماهنگي كندال» به منظور ارزيابي ميزان اتفاق نظر اعضاء پنل و ميزان اطمينان نسبت به شاخص هاي اجماع شده و روش پردازش داده هاي «تحليل محتوي» استفاده و برآيند همه مفاهيم و شاخص هاي مورد بررسي، با عنوان «مدل تنوع مكان (PDM)» تبيين شد. اين مدل شامل 4 دسته و 12 شاخص مي باشد كه درواقع دسته «الف» با ميانگين وزن دسته (0.310) بيشترين اهميت و دسته «د» با ميانگين وزن دسته (0.180) كم ترين اهميت را دارد.