اولويت‌سنجي مناطق شهر اردبيل به منظور كاربست راهبردهاي ارتقاي امنيت شهري

زﻣﯿﻨﻪ و ﻫﺪف: اﻣﻨﯿﺖ از ﺑﻨﯿﺎدي ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﺑﺸـﺮ ﺑـﻮده ﮐـﻪ ﺟﺎﯾﮕـﺎه وﯾـﮋه اي در آراﻣـﺶ و اﻓـﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿـﺖ زﻧـﺪﮔﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان دارد. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺷـﻬﺮوﻧﺪان ﻫﻤـﻮاره از اوﻟﻮﯾـﺖﻫـﺎي اﺳﺎﺳـﯽ ﻣـﺪﯾﺮﯾﺖ شهري ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨـﺪي ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﺷـﻬﺮ اردﺑﯿـﻞ از ﻣﻨﻈـﺮ ﻋﻮاﻣـﻞ و ﻣﺘﻐﯿﺮﻫـﺎي اﻣﻨﯿـﺖ ﺷـﻬﺮي ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد راﻫﺒﺮدﻫﺎي ارﺗﻘﺎي اﻣﻨﯿﺖ در اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. روش پژوهش: راهبرد استدلالي اين پژوهش قياسي و رويكرد آن كمّي است. داده‌هاي اسنادي اين پژوهش از منابع علمي پژوهشي معتبر و داده‌هاي ميداني از طريق ابزار پرسشنامه و اعمال نظرات متخصصين حاصل شده است. بر اساس چارچوب نظري اين پژوهش، ده معيار از منابع معتبر پژوهشي داخلي و خارجي به منظور ارزيابي امنيت شهري در شهر اردبيل استخراج شد كه عبارتند از: مشاركت ساكنان، توسعه فضاهاي فرهنگي و اجتماعي، تعريف پروژه‌هاي محرك اقتصادي، افزايش وضوح و خوانايي فضاهاي شهري، اختلاط كاربري‌ها، تراكم‌هاي جمعيتي و ساختماني استاندارد، تامين روشنايي مطلوب فضاهاي شهري در شب، جلوگيري از رهاسازي اراضي باير و مخروبه، مديريت هماهنگ و يكپارچه، و تنظيم ضوابط طراحي محيطي. يافته‌هاي پژوهش نشان‌ مي‌دهد منطقه سه و چهار در شهر اردبيل، اولويت بيشتري به‌ منظور بكارگيري معيارهاي ارتقاي امنيت شهري نسبت به مناطق ديگر شهر دارند. جمعبندي صورت گرفته از نظرات كارشناسان بومي نشان ميدهد ضرورت كاربست سه معيار توسعه فضاهاي فرهنگي و اجتماعي، تامين روشنايي مطلوب فضاهاي شهري و مديريت هماهنگ و يكپارچه در موضوع امنيت شهري بيش از ساير معيارها است.در همين راستا دو پيشنهاد كاربردي براي كاستن از سطح ناامني در اين مناطق پيشنهاد مي‌شود: توسعه نهادهاي فرهنگي، اجتماعي و آموزشي در محلات ناامن؛ تاسيس نهاد متولي امنيت شهري و برنامه ريزي عملياتي و طراحي محيطي در راستاي پيشگيري از وقوع جرم.