اثر بخشي آموزش مهارتهاي ارتباطي بر افزايش هوش هيجاني و سبك هاي مقابله اي كاركنان كلانتري هاي تهران بزرگ

زمينه و هدف: هوش هيجاني و سبك‌هاي مقابله‌اي متغيرهايي هستند كه در ايجاد رضايت شغلي و افزايش بهره‌وري نيروي پليس اثرگذار هستند و خود اين متغيرها تحت تأثير عوامل ديگري هستند. اين پژوهش باهدف سنجش اثربخشي آموزش مهارت‌هاي ارتباطي برافزايش هوش هيجاني و سبك‌هاي مقابله‌اي كاركنان كلانتري‌هاي تهران بزرگ صورت پذيرفت.روش پژوهش: اين پژوهش برحسب هدف كاربردي و ازلحاظ روش نيمه آزمايشي (به‌صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل) است. جامعه آماري اين پژوهش عبارت است از كليه كاركنان كلانتري شهر تهران مشتمل بر 2000 نفر كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 70 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 35 نفري آزمايشي و كنترل گمارش شدند. ابزار گردآوري داده‌هاي پژوهش شامل پرسشنامه هوش هيجاني بار آن (1988) و سبك‌هاي مقابله‌اي اندلر و پاركر (1995) بودند. گروه آزمايش تحت آموزش مهارت‌هاي ارتباطي (مربوط به بسته آموزشي مهارت‌هاي زندگي) به‌صورت 12 جلسه هفتگي (هر جلسه 60 دقيقه) قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره به‌منظور سنجش ميزان تغيير متغير وابسته (سبك‌هاي مقابله‌اي و هوش هيجاني)، مجدداً آزمون مذكور به‌عنوان پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي (شامل جدول و نمودار فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (كوواريانس چند راهه مانكوا (MANCOVA) با بهره‌گيري از نرم‌افزار آماري SPSS تحليل شدند.يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها فرضيه‌هاي پژوهش را تائيد مي‌كند و نشان مي‌دهد كه آموزش مهارت‌هاي ارتباطي موجب افزايش نمرات هوش هيجاني، افزايش راهبرد مقابله‌اي هيجان مثبت و مسئله مدار و كاهش نمرات راهبرد مقابله‌اي هيجان منفي گرديده است.