پيش بيني رفتار رأي دهي بر اساس سلامت روان، بهزيستي اجتماعي و خودكارآمدي رواني شهروندان تهراني در انتخابات

پژوهش حاضر باهدف پيش بيني رفتار رأي دهي بر اساس سلامت روان، بهزيستي اجتماعي و خودكارآمدي رواني شهروندان تهراني در انتخابات انجام گرفت. اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي توصيفيهمبسستگي بود. نمونه مورد مطالعه پژوهش حاضر شامل 400 نفر از افراد بالاي 20 سال شهر تهران بود كه حداقل يك بار در انتخابات شركت كرده بودند. اين افراد به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي، انتخاب شدند. اعضاي نمونه پرسشنامه‌هاي بهزيستي اجتماعي كيز (1998)، سلامت روان 25SCL، خودكارآمدي شرر و مادوكس (GSE) و رفتارهاي رأي‌دهي شهرام‌نيا و همكاران (1394) را تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون تحليل رگرسيون گام به گام انجام گرفت. نتايج نشان داد سه مدل رگرسيوني براي پيش بيني رفتارهاي رأي دهي معنادار است. بدين صورت كه به ترتيب خودكارآمدي رواني، بهزيستي اجتماعي و سلامت روان قوي ترين پيش بيني كننده هاي رفتارهاي رأي دهي مي باشند و خودكارآمدي رواني، بهزيستي اجتماعي و سلامت روان، رفتارهاي رأي دهي را در جهت مثبت (0.01 p )، پيش بيني مي كنند. با توجه به نتايج حاصله مي توان گفت كه زماني مي توان انتظار رفتارهاي مناسب رأي دهي از افراد جامعه را داشت كه سلامت رواني و اجتماعي مناسبي بر وضعيت عموم افراد جامعه حاكم باشد و اين نكته بسيار مهمي است كه بايد در تربيت سياسي اجتماعي افراد جامعه مدنظر داشت.