پيش‌بيني ميزان بارندگي با استفاده از مدل ريزمقياس نمايي آماري SDSM و خروجي مدل هاي CanESM2 و HadCM3 (مطالعه موردي: ايستگاه همديدي تبريز)

تغيير اقليم به‌عنوان يك عامل تأثيرگذار برهمه فاكتورهاي اكولوژِيكي، در سال‌هاي اخير مورد توجه پژوهشگران در سراسر جهان قرار گرفته است. در اين راستا از داده‌هاي بازسازي‌شده مركز ملي پيش‌بيني متغيرهاي محيطي كانادا (NCEP)N)،داده‌هاي مدل جهاني HadCM3 تحت دو سناريوي A2 و B2 و داده‌هاي مدل CanESM2 تحت سه سناريوي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 جهت شبيه سازي ميزان بارندگي استفاده شد. ريزمقياس نمايي به كمك مدلSDSM براي دوره پايه 31 ساله (2001-1971) و دوره پايه 35 ساله (2005-1971) در ايستگاه همديدي تبريز انجام شد. بر اساس نتايج حاصل از پيش‌بيني بارندگي در دوره‌هاي 30 ساله آتي با استفاده از دو سناريوي A2 و B2، متوسط بارندگي ماهانه به ترتيب به ميزان 22.11 و 58.9 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله اول (2039-2010)، 69.11 و 69.12 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله دوم (2069-2040) و 77.12 و 10.13 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله سوم (2099-2070) افزايش خواهد يافت. همچنين نتايج حاكي از افزايش متوسط بارش ماهانه با استفاده از سناريوهاي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به ترتيب برابر 29.6، 59.7 و 53.7 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله اول (2039-2010)، 28.9، 09.8 و 43.7 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله دوم (2069-2040) و 90.7، 50.10 و 08.7 ميلي‌متر طي دوره 30 ساله سوم (2099-2070) نسبت به ميانگين دراز مدت دوره پايه است. بيشترين ميزان افزايش بارندگي در همه دوره‌هاي مورد بررسي با استفاده از هر دو مدل مربوط به ماه‌هاي مارس، آوريل و مي (فصل بهار) است. دليل اين مهم مي‌تواند به گرمايش جهاني و به تبع آن تغيير الگو و مقدار بارش مربوط باشد.