تحول هرمنوتيكي مفهوم پيشيني نزد هيدگر

مراد از تحول هرمنوتيكي مفهوم پيشيني، تحليل بنيادها و زمينه‌‌هاي عبور از رويكرد رياضي مفهوم پيشيني و پايه‌گذاري فهم هرمنوتيكي آن در تفكر هيدگر است. بر اساس يك خوانش تفسيري ميان اين دو گونه مفهوم پيشيني نزد هيدگر گونه‌اي همپوشاني و تداخل ديده مي‌‌شود. اما مقاله حاضر خلاف آن خوانش تفسيري نشان مي‌‌دهد كه مفهوم هرمنوتيك پيشيني بنيادهاي متفاوتي دارد. در رويكرد رياضي كه ميراث افلاطون براي تفكر كانتي است در اساس مفاهيم پيشيني، فاهمه‌اي با مفاهيم بكلي ايستا قرار دارد كه مفاهيم بايد بر اساس صور پيشيني از آن استنتاج شود. ولي هيدگر از يك سو آنجابودن را بجاي فاهمه تفسير مي‌‌كند تا مقولات را بر بنيادي وجوديهرمنوتيكي استوار سازد. پس فهم پيشيني وجود موجودات، جايگزين يافتن مفاهيم پيشيني در صور مكان و زمان مي‌‌شود. همچنين درك مفهوم پيشيني به معناي هرمنوتيكي، مستلزم فهم افكندگي وجود انسان در عالم يعني هرمنوتيك واقع بودگي است. اين عالم به سبب ساختمان زماني‌اش ساختاري پويا دارد لذا پيشيني هم پويا است چون بنابر مفهوم كاركردي چيزها شكل مي‌‌گيرد. از سوي ديگر هيدگر با تأكيد بر سنت و زبان به عنوان عوامل معنا دادن اين عالم، جايگاه پديدار معنا را به حقيقت وجود انتقال مي‌‌دهد و آن را پيشيني همه پيشيني‌‌ها مي‌‌نامد.