واكاوي نگرش‌هاي فلسفي اخوان در «خوان هشتم»

«خوان هشتم» اخوان ثالث، بازسازي فضاي ايران باستان است و در آن توجّه ويژه اي به فلسفه زردشت شعر شده است. اخوان در اين شعر، به سرانجام زندگي و فلسفه اصالت وجود قهرمانان نگاهي متفاوت از نگاه معمول فلسفه اصالت وجود و پوچ گراييِ غرب دارد؛ وي درصدد احياي فرهنگِ ايران باستان و فلسفه و آيين زرتشت و مزدك است تا با اين ديدگاه به عدالت اجتماعي، دادگري حال و گذشته معنايي متفاوت بدهد. از نظر اخوان، ديدگاه، انديشه، هستي و مرگ قهرمان داستان با ديد معمول غرب فرق دارد. از سويي ديگر، هم‌ريشه بودن اسطوره هاي ديني فلسفي هند و اروپايي و ايراني سبب گرديده است تا رگه هايي از فلسفه غرب نيز در شعر وي برجسته شود؛ از ديدگاه قهرمانان شعر، هستي، جاويد و وابسته به اهورامزداست و آنان «زندگي» را در برابر «نا زندگي» قرار مي دهند كه آن هم بخشي از هستي است، برخلاف اگزيستانسياليست هاي غربي و پوچ گرايان كه انسان را به «خود رها شده» و زندگي را پوچ مي‌انگارند. وي اين گونه بر پوچي روزگار خويش غلبه مي كنند و به زندگي معنا مي دهد. در اين پژوهش، تناقض گويي هاي اخوان در خصوص گذشته ايران باستان نيز مورد مداقّه قرار گرفته است.