اگوي تجربي از ديدگاه برنتانو و هوسرل اول

مسئله چيستي روان انسان كه بازگوي هويت آدمي است از مباحث مهم فلسفه به شمار مي‌‌‌‌آيد. در مقاله حاضر روان انسان يا به عبارت بهتر اگو «ego» از منظر تجربه‌گرايي و به ويژه از منظر روانشناسي‌گرايي1 مورد بحث قرار‌‌‌‌ مي‌‌گيرد. پس از تعريف روانشناسايي‌گرايي، روانشناسي‌گرايي از منظر برنتانو و هوسرل اول مورد بحث قرارمي گيرد. پس از اين نوبت مي‌‌‌‌رسد به اگو از منظر روانشناسي‌گرايي برنتانو و هوسرل (اول) و مطالعه جزيي آن. البته براي انجام بهتر بحث اشاره‌‌اي به پديدار‌گرايي هيوم و من انديشه «cogito» دكارت خواهد شد با اين تفاوت كه هيوم بالمال در تجربه‌گرايي قرار دارد ولي بنابر عقيده هوسرل كوژيتو يا من انديشه دكارت بر اثر اشتباهاتي از حيطه استعلايي به حيطه طبيعي و تجربي تنزل‌‌‌‌ مي‌كند. در نهايت با تعريف اجمالي نگرش طبيعي، ويژگي‌‌‌‌هاي عمده اگوي تجربي كه مد نظر برنتانو و هوسرل نخستين بوده احصاء مي‌‌‌‌شود.