بررسي نقش گيرنده‌هاي كورتيكوتروپيني بر مصرف غذا با استفاده از آگونيست گيرنده‌هاي M‌3 و M4 ملانوكورتيني در جوجه هاي گوشتي

شواهد به دست آمده از پژوهش‌هاي حيواني حاكي از نقش سيستم هاي كورتيكوتروپيني و ملانوكورتيني در مصرف خوراك دارد، اما ارتباط آنها تاكنون در پرندگان بررسي نشده است. در اين پژوهش سه آزمايش با هدف بررسي گيرنده ‌هاي كورتيكوتروپيني بر مصرف غذا با استفاده از آگونيست گيرنده هاي M3 و M4 ملانوكورتيني در جوجه هاي تازه از تخم درآمده انجام شد (هر آزمايش شامل چهار گروه و 11 جوجه در هر گروه بود). در آزمايش اول، جوجه‌هاي محروم از غذا به مدت سه ساعت، تزريقات داخل بطن مغزي (ICV) را به شكل زير دريافت كردند: سالين، MTII (آگونيست گيرنده‌هاي MC3/MC4 (2/45، 4/9 و 9/8 پيكومول). در آزمايش دوم، سالين، MTII (9/8 پيكومول)، astressinB (آنتاگونيست گيرنده هاي CRF1/ CRF2، 30 ميكروگرم) و astressinB + MTII تزريق شدند. در آزمايش سوم، جوجه ها با سالين، MTII (9/8 پيكومول)، astressin2B (آنتاگونيست گيرنده هاي CRF2، 30 ميكروگرم) و astressinB + MTII تزريق شدند. سپس مصرف تجمعي غذا تا 120 دقيقه بعد از تزريق اندازه گيري شد. با توجه به نتايج به دست آمده، كاهش وابسته به دوز بر مصرف غذا بعد از MTII ديده شد (p 0/05). تزريق داخل بطني مغزي MTII (9/8 پيكومول) + astressin2B موجب مهار هيپوفاژي ناشي از MTII شد (p 0/05). نتايج نشان دهنده اين بود كه هيپوفاژي ناشي از سيستم ملانوكورتيني از طريق گيرنده‌هاي CRF2 كورتيكوتروپيني در جوجه هاي گوشتي ميانجي‌گري مي‌شود.