مقايسۀ تحليلي جغرافي‌نگاري ابن‌خردادبه و اصطخري

اين پژوهش مي‌كوشد برمبناي مطالعات كتابخانه‌اي و روش تاريخي با رويكرد توصيفي تحليلي، شيوه و ويژگي‌هاي جغرافي‌نگاري و مكتب روشي دو تن از جغرافي‌ دانان ايراني (ابن‌خردادبه و اصطخري) را واكاوي و تحليل كند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد ابن‌خردادبه با توجه به رويكرد جهاني و ايران‌شهري در جغرافي‌نگاري، استفاده از شيوۀ جغرافي‌نگاري ايراني و نيز ويژگي‌هايي نظير استفاده‌نكردن از نقشه، عجايب‌نگاري، توجه ويژه به هويت ميهني، دخالت ندادن نگرش ديني در جغرافي‌نگاري در زمرۀ مكتب عراقي قرار دارد. اما اصطخري به‌علت واردكردن بينش اعتقادي در جغرافي‌نگاري و بي‌توجهي به جغرافياي سرزمين‌هاي غير اسلامي، انتخاب شيوۀ بيست اقليم (ناحيه) و نيز ويژگي‌هايي مانند استفاده از نقشه، دوري از عجايب‌نگاري، توجه ويژه به هويت ديني در مقابل هويت ميهني، پيرو مكتب بلخي است. همچنين اصطخري با آنكه به كتاب ابن‌خردادبه دسترسي داشته، ولي به احتمال زياد از آن استفاده نكرده است.