افلاطون عليه شاعران: عمومي و خصوصي در انديشه هاي اخلاقي افلاطون و نمايشنامه‌نويسان

نمايشنامه‌هاي يونان باستان و ديالوگ هاي افلاطون دو منبع مهم و رقيب براي دستيابي به ديدگاه‌هاي يونانيان باستان درباره اخلاق و انتخاب‌هاي اخلاقي است. در واقع، همين رقابت و اختلاف نظر دليل دشمني افلاطون با شاعران است. در اين مقاله با تمركز به سه تراژدي مهم در ادبيات يونان باستان، از سه تراژدي نويس برجسته يعني آگاممنون اثر ايسخولوس، مدئا اثر اوريپيد و آنتيگونه اثر سوفوكل و مقايسه نظرگاه آنان با جمهوري افلاطون، به بررسي دو ديدگاه متفاوت يونانيان به اخلاق و انتخاب‌هاي اخلاقي در سپهر عمومي و خصوصي پرداخته‌ام. در عين حال، كنش‌گري زنان در اين آثار، جايگاه آنها و ارزش‌هاي اخلاقي هم‌بسته با احساسات، قلمرو خصوصي و زنانگي را در اين دو نگاه تبيين كرده‌ام. در نهايت به اين نتيجه رسيده‌ام كه رويكرد تراژدي‌ها، خلاف رويكرد افلاطوني، عواطف و احساسات را در انتخاب‌هاي اخلاقي مدخليت داده و محكوم نمي‌كنند. همچنين رويكرد اخلاقي تراژدي‌ها نسبت به رويكرد افلاطوني انضمامي‌تر است و اهميت بيشتري به شرايط و واقعيات حيات و انتخاب اخلاقي انسان‌ها مي‌دهد. اين واقعيت ضرورت بازخواني و بازسنجي نمايشنامه‌ها و ديدگاه اخلاقي كه نمايندگي مي‌كنند را نشان مي‌دهد.