تاثير سه نوع پليمر سوپرجاذب بر خصوصيات رشدي و جذب عناصر در ريحان تحت تنش شوري

به منظور بررسي اثر سه نوع پليمر سوپرجاذب بر خصوصيات رشدي و ميزان جذب برخي عناصر ريحان رقم كشكني لولو تحت تنش شوري ناشي از كلريد سديم، آزمايشي گلداني به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار سطح شوري آب آبياري (صفر، 40، 80 و 120 ميلي مولار كلريد سديم) و چهار سطح سوپرجاذب (بدون كاربرد، آكوازورب، تراكوتم، استاكوزورب) در سه تكرار انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل خصوصيات رشدي (ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعي، طول ميانگره، قطر ساقه، طول و عرض برگ، وزن تر و خشك برگ، ساقه و سنبله و ارتفاع سنبله) و ميزان جذب عناصر (نيتروژن، فسفر، پتاسيم، سديم، نسبت پتاسيم به سديم، كلسيم و منيزيم) بودند. نتايج مقايسه ميانگين داده ها در هر دو چين برداشت نشان داد كه با افزايش شوري خصوصيات رشدي گياه كاهش يافت و كاربرد سوپرجاذب‏ها به خصوص در چين دوم برداشت سبب بهبود اين صفات شدند. در چين اول برداشت و در شوري 120 ميلي‏مولار ميزان پتاسيم، فسفر و نيتروژن با كاربرد سوپرجاذب تراكوتم و نسبت پتاسيم به سديم با كاربرد سوپرجاذب آكوازورب به ترتيب 28.43، 68.96، 71.55 و 68.47 درصد نسبت به شاهد افزايش يافتند. همچنين نتايج نشان داد كه در بالاترين سطح شوري كاربرد هر سه نوع پليمرسوپرجاذب توانست سبب كاهش معني‏دار سديم نسبت به شاهد شود. نتايج چين دوم برداشت نشان داد كه با كاربرد سوپرجاذب تراكوتم در بالاترين سطح شوري (غلظت 80 ميلي‏مولار) ميزان پتاسيم و فسفر 34.66 و 44.44 درصد افزايش و ميزان سديم 19.95 درصد نسبت به شاهد كاهش يافت. نتايج اين آزمايش نشان داد كه سوپرجاذب‏ها با ذخيره آب و كاهش غلظت نمك‏ها در اطراف ريشه موجب كاهش اثرات منفي ناشي از تنش كلريد سديم مي شوند و از بين سوپرجاذب‏هاي مورد استفاده در اين تحقيق، سوپرجاذب تراكوتم موثرتر واقع شد.