تفاوت‏هاي ‏استاني سرمايه‌ي انساني جمعيت در بستر تحولات جمعيتي ايران

در استان‏هاي مختلف ايران، تحولات ساختار سني جمعيت تقريباً به‏طور مشابه به ظهور جمعيتي منجر شده است كه در سن فعاليت اقتصادي قرار دارند؛ پديده‏هاي جمعيتي آينده را رقم مي‏زنند و براي مشاركت در فرايند توسعه، مستلزم تقويت سرمايه‌ي انساني هستند. پژوهش حاضر، با رويكرد توصيفي تحليلي، و تحليل ثانويه داده‏هاي مربوط به 10 استان مختلف كشور انجام گرفت؛ تا نشان دهد كه وضعيت شاخص‏هاي سرمايه‌ي انساني چگونه است. نتايج مطالعه نشان مي‏دهد كه علاوه بر توسعه‏نيافتگي برخي از استان‏ها (همچون سيستان‏وبلوچستان، كردستان و لرستان)، از نظر شاخص‏هاي سرمايه‌ي انساني در ابعاد آموزش، سلامت، نيروي كار و اشتغال، و محيط توانمندساز، پراكندگي‏هاي استاني چشمگيري هم وجود دارد و شاخص‏هاي سرمايه‌ي انساني در برخي از استان‏هاي توسعه‏يافته (همچون؛ اصفهان، سمنان، آذربايجان شرقي، و مازندران) انباشته‏تر است. اين نتايج لزوم توجه به تقويت سرمايه‌ي انساني جمعيت بالقوه فعال در استان‏ها و مناطق كم‏برخوردار و مرزي از يك طرف، و درگير كردن آنان در فرايند توسعه با هدف ماندگاري جمعيت جوان و ارتقاي شاخص‏هاي توسعه تا حد استان‏هاي توسعه‏يافته و نيز افزايش كيفيت جمعيت براي تداوم فرايندهاي جمعيتي در آينده را از طرف ديگر برجسته مي‎سازد.