بررسي عددي عملكرد حرارتي بادگير در ايجاد تهويه طبيعي در اقليم گرم و خشك

در معماري مدرن علاوه بر نيازهاي اوليه و در نظر گرفتن زيبايي فضا و نماي ساختمان، توجّه به طرح‌هايي براي جلوگيري از اتلاف انرژي عاملي مهم و تعيين‌كننده به شمار مي‌رود. يكي از روش‌هاي جامع جهت پوشش تمامي فاكتورهاي مذكور، تهويه‌‌ي طبيعي است كه يكي از مؤثرترين عوامل در ايجاد آسايش حرارتي شناخته شده است. اين عامل بالاخص در اقليم گرم و خشك همواره مورد توجّه بوده است و معماران راه‌‌حل‌‌هاي متفاوتي را بسته به شرايط اقليمي منطقه براي آن يافته‌‌اند. در اين مطالعه به بررسي نمونه‌هايي عناصر تهويه‌ي طبيعي معماري سنتي، از جمله حياط مركزي و بادگير، در اقليم گرم و خشك پرداخته مي‌‌شود. از اين‌رو هدف اصلي اين پژوهش، بررسي و مطالعه‌‌ي ايده‌‌ها و ديدگاه‌‌هاي معماري سنتي در حوزه‌‌ي تهويه‌‌ي طبيعي و تأثير عناصر به كار رفته در ابنيه‌ي سنتي جهت آسايش حرارتي و متعادل سازي دماي محيط از اين طريق، در اقليم گرم و خشك بوده تا بتوان با الگوگيري از اين عناصر در طراحي ساختمان‌‌هاي مدرن، آسايش حرارتي را در يك بناي معاصر بهبود بخشيم. به اين منظور با بهره‌گيري از علم ديناميك سيالات و بر پايه‌ي شبيه‌سازي در نرم‌افزار انسيس فلوئنت به تحليل عددي عملكرد بادگير پرداخته شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد بهره‌گيري از بادگير مي‌تواند منجر به كاهش دما تا حدود 9درجه سانتي‌گراد در اقليم گرم و خشك شود. همچنين وجود حياط مركزي ميتواند شرايط آسايش حرارتي را در فضاي باز ساختمان تا حد مطلوبي مهيا سازد.