بررسي برابرنهادهاي مشتقات ماده (قرب) در ترجمه آيات قرآن‌كريم (مطالعه موردي ترجمه فولادوند، آيتي، الهي قمشه اي و موسوي همداني)

يكي از چالش‌هاي مترجمان قرآن، معادل يابي دقيق واژگان است. در اين ميان، ماده قرب با بسامد نسبتاً بالا، طيف وسيعي از كاربردها را در قرآن‌كريم داراست. با توجه به اهميت برگردان دقيق و صحيح اين واژه و مشتقات آن، پژوهش حاضر درصدد بوده است، با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع لغوي و تاريخي، ماده »قرب « و ابعاد معنايي آن را در قرآن‌كريم مورد بررسي قرار داده تا بر اساس آن به بررسي و ارزيابي معادل هاي ماده قرب در چهار ترجمه فولادوند، آيتي، الهي قمشه اي، موسوي همداني بپردازد. در پايان اين نتايج حاصل شده است كه ابعاد معنايي شامل نزديكي زماني، نزديكي مكاني، اقامه فعل و انجام عمل، در معناي رابطه نسبي و خويشاوندي، دسترسي، به دست آوردن، كثرت و زيادي، رابطه جنسي، ازدواج، پيشكش كردن، منزلت و نزديكي تكويني است. همچنين مترجمان براي واژگاني چون تقرب، مقرب، مقربون، قرب الهي معادل سازي ننموده و در برخي موارد از ترجمه، دچار تداخل معنايي گشته‌اند. همچنين خطاي كاربرد معناي تفسيري به جاي كاربرد معناي معادل نيز در اين ترجمه ها قابل مشاهده است.