سرمايه گذاري خارجي و رشد تجارت و تاثير آن بر توسعه روستايي (مورد: خراسان رضوي)

يكي از مشكلات اساسي كشورهاي در حال توسعه، اتكاي بيش از حد درآمد آنها به صدور يك يا تعداد محدودي از كالاهاست. به منظور كاهش وابستگي اقتصاد ايران به صادرات نفت خام جهت گيري سياست‌هاي صادراتي بايد به سمت صدور كالاهاي غيرنفتي تغيير يابد. چنين امري تحقق پيدا نمي كند مگر اينكه فرصت هاي موجود در صادرات بخش هاي مختلف شناسايي و از طريق رشد سرمايه گذاري در اين حوزه به اين فرصت ها جنبه عملياتي بخشيده شود. يكي از مولفه هاي كليدي اثر گذار بر توسعه صادرات و تجارت غير نفتي بخصوص در بخش كشاورزي و به تبع آن توسعه روستايي، توجه به حوزه سرمايه گذاري مستقيم خارجي و اثر پذيري كوتاه و بلند مدت آن بر رونق تجارت و رشد مولفه هاي توسعه روستايي مي باشد. اين مطالعه بر آن است تا به بررسي نقش سرمايه گذاري خارجي در استان خراسان رضوي بر توسعه تجارت خارجي آن و نيز تاثير اين دو پارامتر بر توسعه روستايي استان خراسان رضوي بپردازد. آمار و اطلاعات لازم از طريق سايت گمرك ايران و استان خراسان رضوي، بانك مركزي و مركز آمار ايران و ساير منابع كتابخانه اي براي دوره 1397-1390 براي 40 شركت صادركننده كشاورزي منتخب استان كه توسط اتحاديه صادركنندگان معرفي شدند، و نيز تجزيه و تحليل مولفه هاي توسعه روستايي به دست آمد. نتايج برآورد الگوي پانل براي داده هاي تابلويي نشان داد كه سرمايه گذاري مستقيم خارجي در دوره مورد مطالعه نقش مثبت و معني داري بر تجارت استان خراسان رضوي و متعاقب آن تاثير مثبت و معني داري بر شاخص هاي توسعه روستايي داشته است.