ساخت و تحليل روان‌سنجي پرسشنامه توازن خودهاي ممكن در دانش آموزان

هدف: هدف از پژوهش حاضر ساخت، و رواسازي و اعتباريابي پرسشنامه توازن خودهاي ممكن در دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمام دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول شهر تهران به تعداد 243534 نفر در سال تحصيلي ۹۸-۱۳۹۷ بود كه از ميان آن‌ها ۴۲۱ نفر از دانش‌آموزان (۲۰۷ دختر و ۲۱۴ پسر) با روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند.  در مطالعه حاضر به منظور تعيين روايي عاملي پرسشنامه توازن خودهاي ممكن از روش آماري تحليل عاملي تأييد استفاده شد. يافته‌ها: نتايج روش آماري تحليل عاملي تأييدي نشان داد كه ساختار سه عاملي پرسشنامه توازن خودهاي ممكن شامل (1.87=df/2^x، 0.914=CFI، 0.907=GFI، 0.854=AGFI، 0.076=RMSEA) بود. نتايج همبستگي بين ابعاد پرسشنامه، شواهدي را از ساختار چندبعدي ابزار فراهم آورد. ضرايب همساني دروني مؤلفه‌هاي اهداف، وظايف و نگراني‌هاي خود و كل گويه‌ها به ترتيب برابر با 0/97، 0/82، 0/88 و 0/87 به دست آمد. نتيجه‌گيري: از آنجا كه شاخص‌هاي برازندگي مدل تحليل عاملي از برازش مطلوب برخوردار بودند و ميزان ضرايب آلفاي كرونباخ حاكي از همساني دروني گويه هاي اين ابزار بود، پرسشنامه ساخته شده داراي روايي و پايايي مطلوبي است و مي توان از آن براي سنجش توازن خودهاي ممكن و بررسي وجود ناهمخواني خودها در دانش‌آموزان متوسطه استفاده كرد.