عوامل مؤثر بر عرضه گردشگري روستايي

در دنياي امروز، با توجه به افزايش اوقات فراغت و محدوديت‌هاي زندگي شهري ، اهميت گردشگري روستايي روزبه‌روز پررنگ‌تر مي‌شود. در روستاها، جاذبه‌هاي فراوان وجود دارد كه براي گذران اوقات فراغت بازديدكنندگان شهري يا غيربومي، ظرفيتي بسيار مناسب را فراهم مي‌آورد. هدف مطالعه حاضر تحليل عوامل مؤثر بر عرضه گردشگري روستايي و جامعه آماري آن شامل روستايياني بود كه به كشاورزي مي‌پردازند و از توان‌هاي لازم براي ارائه و يا افزايش سطح خدمات گردشگري روستايي و كشاورزي برخوردارند. داده‌هاي تحقيق به روش ميداني و با نمونه‌گيري تصادفي با انتساب متناسب از طريق مصاحبه حضوري و تكميل صد پرسشنامه در 24 روستا از دوازده استان كشور به‌دست آمد. حجم نمونه نيز به كمك رابطه كوكران تعيين شد. براي تحليل داده‌ها و شناسايي عوامل مؤثر بر عرضه گردشگري روستايي، با توجه به ماهيت متغير وابسته، از روش الگوي لاجيت رتبه‌اي استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه تنوع محصولات و خدمات، آموزش، اندازه مزرعه و تجربه اثر مثبت بر عرضه گردشگري روستايي دارند، در حالي كه با افزايش سن كشاورزان، ميل ورود به صنعت گردشگري كاهش مي‌يابد. توجه بيشتر برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران به روستاييان و كشاورزاني كه گردشگري را به‌عنوان شغل دوم برگزيده‌اند، از جمله پيشنهادهاي پژوهش حاضر است.