نقش خودآگاهي هيجاني، تفكر ارجاعي و سرزندگي ذهني در پيش‌بيني بازگشت به اعتياد در زنان مصرف كننده مواد مخدر

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش خودآگاهي هيجاني، تفكر ارجاعي و سرزندگي ذهني در پيش بيني بازگشت به اعتياد در زنان مصرف كننده مواد مخدر بود. اين پژوهش به لحاظ روش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش زنان مصرف كننده مواد مخدر مراجعه كننده به مراكز كاهش آسيب گذري و سرپناه شبانه شهر تهران منطقه 12 بودند. از بين آن ها تعداد 60 نفر كه حداكثر مدت دو هفته در ترك بودند به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش نامه هاي بازگشت به اعتياد (رايت، 1993)، خودآگاهي هيجاني (گرنت و همكاران، 2002)، تفكر ارجاعي (ارينگ، 2010) و سرزندگي ذهني (رايان و فردريك، 1997) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي همزمان استفاده شد. يافته ها نشان داد بازگشت به اعتياد با تفكر ارجاعي (افكار منفي تكراري، ناكارآمدي ادراك شده و تسخير ظرفيت رواني) رابطه مثبت و معنادار و با خودآگاهي هيجاني (بازشناسي، شناسايي، ارتباط، حل مسئله، محيط گرايي) و سرزندگي ذهني رابطه منفي و معنادار دارد (P 0.05). همچنين نتايج رگرسيون نشان داد كه بازشناسي (0.38-)، ارتباط (0.20-)، حل مسئله (0.26-)، افكار منفي تكراري (0.22)، ناكارآمدي ادراك شده (0.40)، تسخير ظرفيت رواني (0.31) و سرزندگي ذهني (0.38-) بازگشت به اعتياد را پيش بيني مي كنند. با توجه به نقش خودآگاهي هيجاني، تفكر ارجاعي و سرزندگي ذهني در پيش بيني بازگشت به اعتياد در زنان مصرف كننده مواد مخدر، اجراي كارگاه هاي آموزشي بر مبناي اين مفاهيم به افراد در حال ترك مواد مخدر ضروري به نظر مي رسد.