بررسي و مقايسه سطح اخلاق حرفهاي دانشجويان پزشكي در مقاطع كارآموزي و كارورزي در دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1397

مقدمه: با توجه به اينكه خطاهاي پزشكي منجر به مرگ‌و‌مير با سطح پايين اخلاق حرفه‌اي در پزشكان ارتباط داشته است، مطالعه حاضر با هدف تعيين و مقايسه سطح اخلاق حرفه‌اي دانشجويان پزشكي در مقاطع كارآموزي و كارورزي در دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1397 به‌صورت سرشماري بر روي 307 دانشجوي دانشكده پزشكي مشهد انجام شد. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه تعيين سطح حرفه‌اي‌گري شامل 5 بعد (وظيفه/مسئوليت‌پذيري، برتري/استقلال، عزت/صداقت، نوع دوستي، احترام) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي آنووا، كاي دو و كروسكال واليس انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سن افراد 1.5±23.67 بود. در 3 بعد مسئوليت، احترام و صداقت كارآموزان سال 1 (دانشجويان در مقطع سال اول كارآموزي) نظر كاملاً مخالف داشتند، در‌صورتي‌كه اكثر كارآموزان سال 2 (دانشجويان در مقطع سال دوم كارآموزي) و كارورز‌ها موافق بودند (0.01 p). در بعد استقلال نظر هر سه گروه نسبتاً موافق بود (0.087 p). در بعد نوع‌دوستي نظر كارآموزان سال 1 نسبتاً موافق بود، ولي كارآموزان سال 2  و كارورزها با اين بعد اظهار مخالفت كردند (0.01 p). نتيجه‌گيري: ميانگين نمرات كارورزان و كارآموزان سال 2 رشته پزشكي در ابعاد مسئوليت‌پذيري، صداقت و احترام به‌طور معناداري بيشتر از كارآموزان سال 1 بود و ميانگين نمره بعد نوع‌دوستي در كارآموزان سال اول رشته پزشكي نسبت به دو گروه ديگر بيشتر بود. لذا بايد از طريق توانمندسازي اساتيد، آموزش مناسب اخلاق حرفه‌اي در قالب دروس نظري و عملي در جهت ارتقاء سطح اخلاق حرفه‌اي دانشجويان گام برداشت.