تاثير سامانه‌هاي استحصال آب باران در افزايش رطوبت پروفيل خاك باغات ديم اهرم استان بوشهر

بكارگيري روش‌هاي تلفيقي در استفاده از ريزش‌هاي جوي در زمان‌هايي كه بارش‌ها، از مقدار كافي در ايجاد سيلاب‌ها برخوردار نيستند، شرايط مناسبي را در بهبود وضعيت پوشش گياهي عرصه‌هاي پخش سيلاب فراهم خواهد نمود. در اين پژوهش، بكارگيري سامانه هاي استحصال آب باران در تلفيق با عملكرد شبكه هاي پخش سيلاب و بررسي تاثير آن در افزايش ذخيره رطوبت پروفيل خاك بررسي شد. بنابراين ضمن بكارگيري سامانه هاي سطوح آبگير در سه تيمار، شامل شاهد، پوشش سيماني و پلاستيكسنگ‌ريزه‌ در سه تكرار، تاثير هر يك از تيمارها، ثبت گرديد. در اين تحقيق، بررسي نقش و كارايي سامانه‌هاي سطوح آبگير در بهبود وضعيت رطوبت خاك عرصه‌هاي پخش سيلاب به منظور استقرار و توسعه پوشش گياهي مثمر، مورد بررسي قرار گرفته و ضمن تجزيه و تحليل داده‌ها به منظور مقايسه ميانگين درصد رطوبت خاك در تيمارهاي مختلف سامانه‌هاي سطوح آبگير، از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. براي مقايسه ميانگين‌هاي تيمار آزمايش، از آزمون دانكن استفاده گرديد كه نتايج آن در سطح يك درصد از نظر درصد رطوبت بين تيمار با پوشش پلاستيكسنگريزه (با ميانگين 19.73درصد) و تيمار با پوشش سيمان (با ميانگين 20.00 درصد) اختلاف معني‌داري مشاهده نشد ولي اين دو تيمار برتري معني‌داري در سطح يك درصد با تيمار شاهد (با ميانگين 14.56 درصد) نشان داد. استفاده از نتايج اين تحقيق، ضمن ارتقاء كيفي عملكرد سامانه هاي يادشده، شرايط مناسبي را جهت ترويج و ترغيب بهره‌برداران براي مشاركت فعال در پروژه‌هاي مذكور در اختيار مديران قرار خواهد داد. در بررسي هزينه‌ي اجراي سامانه با پوشش سيماني و پلاستيكسنگ‌ريزه، سامانه با پوشش پلاستيكسنگ‌ريزه بدليل هزينه كمتر توصيه مي‌شود. همچنين استفاده از فيلتر سنگريزه‌اي در اين سامانه‌ها، براي افزايش و ذخيره رطوبت پروفيل خاك در ناحيه توسعه ريشه درختان ديم، تاثير بسزايي داشته به طوري كه استفاده از فيلترهاي سنگريزه‌اي در مناطق دامنه‌اي براي افزايش رطوبت خاك، پيشنهاد مي گردد.