ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر شاخص بارش- تبخير و تعرق استاندارد شده (مطالعه موردي: حوزه آبخيز لتيان)

مطالعه تغييرات اقليمي و تأثير آن بر شدت و تواتر خشكسالي‌هاي دهه‌هاي آتي مي‌تواند به برنامه‌ريزي به‌منظور استفاده صحيح منابع آب و سازگاري با آثار مخرب پديده خشكسالي كمك شاياني نمايد. در چند دهه اخير افزايش دماي زمين باعث بر‌هم خوردن تعادل اقليمي كره زمين شده و تغييرات اقليمي گسترده‌اي را در اغلب نواحي كره زمين موجب گرديده است كه از آن به‌عنوان تغيير اقليم ياد مي‌شود. بدين منظور پس از ارزيابي توانايي مولد آب و هوايي SDSM در شبيه‌سازي دوره 2019-1992 براساس سناريوي پايه، اقدام به ريزمقياس‌نمايي برون‌دادهاي مدل HadGEM تحت سناريوهاي RCP8.5 و RCP4.5 براي برآورد چشم‌انداز دماي حداقل، دماي حداكثر و بارش و بررسي شاخص خشكسالي SPEIشده است. نتايج نشان از افزايش 85/0 تا 54/1 درجه سانتي‌گرادي ميانگين دماي ماهانه تحت سناريوي RCP8.5 و افزايش 25/0 تا 45/1 درجه سانتي‌گرادي آن تحت سناريوي RCP4.5 دارد. نتايج نشان از كاهش 31 تا 100 ميلي‌متري متوسط بارش سالانه دارد. بيش‌ترين كاهش بارندگي مربوط به ماه‌ فوريه بوده، هم‌چنين تحليل سالانه شاخص SPEI نشان داد كه 65 درصد سال‌ها وضعيتي نرمال دارد، بنابراين، حوزه آبخيز سد لتيان در دوره 2050-2021 با افزايش فراواني وقوع خشكسالي روبه‌رو نخواهد بود، اما انتظار مي‌رود، بارش‌ها به سمت فصل گرم جابه‌جا شوند.