ساخت پوشش‌هاي مزوسيليس به روش خودآرايي القاشده با تبخير؛ مروري بر سازوكار، عوامل مؤثر و قابليت‌ها

لايه‌هاي نازك مزوسيليس داراي اهميت و كاربرد زيادي در حوزه‌هاي مختلف هستند. كنترل شكل، اندازه و ميزان تخلخل‌هاي پوشش‌ها، نقش مهمي در عملكرد اين پوشش در كاربردهاي مختلف ايفا مي‌كند. به‌منظور دستيابي به ويژگي‌هاي موردنظر، به كارگيري روش هاي مناسب اهميت بسياري دارد. در ميان روش‌هاي مختلفي كه براي ساخت پوشش‌هاي مزوسيليس مورد استفاده قرار مي‌گيرند، پركاربردترين روش، روش خودآرايي القاشده با تبخير است. امكان به‌كارگيري انواع عوامل فعال سطحي براي ايجاد تخلخل، ساخت انواع پوشش با ويژگي‌هاي مختلف، قابليت اعمال پوشش بر انواع زيرلايه با شكل و جنس‌هاي گوناگون (فلزي، سراميكي و پليمري) از جمله‌ مزاياي اين روش هستند. مهم‌ترين بخش روش خودآرايي القاشده با تبخير، آماده‌سازي محلول است و براي اين كار نياز است واكنش‌هاي صورت گرفته، مراحل آن و نقش هر يك از اجزا به‌خوبي شناخته شود. در اين مقاله مروري به روش خودآرايي القاشده با تبخير براي ساخت پوشش‌هاي مزوسيليس، عوامل مؤثر بر آن و مهم‌ترين قابليت‌هاي اين روش پرداخته مي‌شود.