تأثير فقر شهري بر دسترسي به خدمات شهري مطالعه موردي: شهر شهريار

شهري شدن فقر پديده اي است كه شهرهاي معاصر را به سمت نابرابري سوق داده است. در اين ميان شاخص هاي اجتماعي، اقتصادي و كالبدي بر شكل گيري گستره هاي فقر شهري تأثير مي گذارند. بر همين اساس هدف مقاله حاضر ارزيابي شاخص هاي مختلف فقر در ميان شهروندان شهر شهريار و تأثير آن بر دسترسي به خدمات شهري و قطبش اجتماعي است. پژوهش حاضر از نوع كاربردي است كه داده هاي آن با استفاده از پرسش نامه و داده هاي ثانويه طرح هاي توسعه شهري گردآوري شده است. جامعه آماري شامل ساكنان شهر شهريار است كه با استفاده از فرمول كوكران و روش تصادفي، تعداد 322 نفر مي باشد. براي تحليل داده ها از واريانس رگرسيون، آزمون اسپيرمن و شاخص نزديك ترين همسايه استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه از بين شاخص هاي كالبدي، ميزان مالكيت مسكن، تراكم جمعيت، نفر در اتاق؛ نسبت واحد مسكوني فاقد گاز، برق، آب آشاميدني، توالت و حمام؛ تعداد خانوار در واحد مسكوني، تعداد نفر در واحد مسكوني و نوع اسكلت بنا، عمر بنا، مساحت واحد مسكوني از ضريب تأثير مثبتي درسطح معنا داري بيش از 95% برخوردار هستند. از ميان شاخص هاي اقتصادياجتماعي نيز  ميزان درآمد خانوار، ميزان بار تكفل، نسبت اجاره نشيني، نرخ بيكاري، دسترسي به كامپيوتر، نرخ مالكيت اتومبيل، بعد خانوار، ميزان سالخوردگي، تعداد معلولان، نرخ باروري، ميزان مرگ و مير كودكان، نرخ بي سوادي، نرخ تحصيلات عالي ضريب تأثير مثبتي درسطح معني داري بيش از 95% را نشان مي دهند. نمره Z حاصل از ميانگين نزديكترين همسايه براي دسترسي به خدمات اضطراري ،  مراكز اداري، تأسيسات شهري و مراكز آموزشي به ترتيب برابر با 4.76، 6.5، 4.83 و 7.3 است. از اين رو توزيع توزيع فضايي اين خدمات در سطح شهر شهريار خوشه‌اي مي باشد. نتايج بيانگر تجمع فقر در كانون هاي سوم (شهريار) و چهارم(اميريه يا بردآباد) شهر شهريار است كه بافت هاي فرسوده و سكونتگاه هاي غيررسمي بخش هاي بزرگي از اين پهنه ها را تشكيل داده است.