عنوان مقاله :
شناسايي مولكولي خرگوش دريايي خليجفارس (Aplysia sp.) بر اساس توالي ژن 16s rRNA
پديد آورندگان :
دهقاني ، پروا دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر - دانشكده علوم دريايي و اقيانوسي - گروه زيست دريا , ذولقرنين ، حسين دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر - دانشكده علوم دريايي و اقيانوسي - گروه زيست دريا , نبيپور ، ايرج دانشگاه علوم پزشكي بوشهر - پژوهشكده علوم زيست پزشكي خليجفارس - مركز تحقيقات زيست فناوري دريايي خليجفارس , مطرودي ، سهيلا دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر - دانشكده علوم دريايي و اقيانوسي - گروه زيست دريا , محمدي ، محسن دانشگاه علوم پزشكي بوشهر - پژوهشكده علوم زيست پزشكي خليجفارس - مركز تحقيقات زيست فناوري دريايي خليجفارس
كليدواژه :
خرگوش دريايي , Aplysia , خليجفارس , فيلوژني مولكولي , 16s rRNA
چكيده فارسي :
هدف: خرگوشهاي دريايي جنس Aplysia از جمله نرمتنان مورد توجه محققان مختلف براي بررسي فيلوژني، تركيبات شيميايي زيست فعال و دستگاه عصبي هستند. اين نرمتنان رژيم غذايي گياهخواري دارند و به منظور دفاع از خود، تركيبات شيميايي (مركب) توليد ميكنند. تحقيق حاضر به شناسايي مولكولي خرگوش دريايي خليجفارس (شهرستان بوشهر) با استفاده از توالي ژن 16s rRNA پرداخته است. مواد و روشها: نمونهبرداري از سواحل شهرستان بوشهر صورت گرفت. DNA كل با روش CTAB استخراج شد و DNA هدف با پرايمرهاي يونيورسال 16sarL و 16sbrH تكثير گشت. براي تحليلهاي فيلوژني از دو روش بيشينه درستنمايي وBayesian (بهترتيب با نرمافزارهاي RAxML و Mr Bayes) استفاده شد. براي الگوريتم ML، 1000 تكرار بوت استراپ توليد شد. در روش Bayesian نيز برنامه براي 20 ميليون نسل اجرا و براي هر 1000 نسل يك درخت نمونهبرداري شد. يافتهها: بر اساس درخت حاصل از روش Likelihood Maximum، خرگوش دريايي خليجفارس و dactylomela Aplysia با 87 درصد بوت استراپ و احتمال پسين بالا (1=PP) در يك كلاد قرار گرفتند. درخت فيلوژني به دست آمده از روش Bayesian نيز توپولوژي مشابهي نشان داد و در اين روش نيز گونه خليجفارس با 95.8 درصد بوت استراپ و احتمال پسين 1 در گروه خواهري A. dactylomela حمايت شد. نتيجهگيري: نتايج حاصل از آناليز مولكولي توالي ژن 16S rRNA نشان دهنده وجود يك گونه احتمالاً جديد از خرگوشهاي دريايي در منطقه خليجفارس است، اما به منظور گزارش قطعي موقعيت گونه حاضر، انجام آناليزهاي فيلوژني با استفاده از ژن COI و همچنين ويژگيهاي مورفولوژيك گونه لازم است.