تاثير ‏يك جلسه فعاليت تناوبي شديد با و بدون محدوديت جريان خون بر فعاليت الكتريكي عضلات منتخب ‏بازويي دختران تمرين كرده

هدف: ورزشكاران نخبه بسياري از رشته هاي ورزشي به دنبال كسب توان بي هوازي در سطوح بالا هستند. در سال هاي اخير روي روش هاي مختلف بهبود توان بي هوازي از طريق تمرين، اقدامات زيادي انجام شده است. از جمله سيستم هايي كه در اين حوزه وجود دارد سيستم محدوديت جريان خون (كاتسو) است و از آنجايي كه الكترومايوگرافي، يك ابزار مفيد براي بررسي فعاليت الكتريكي عضلات در حالت فعاليت و همچنين بررسي ويژگي هاي سنتيكي حركت مي باشد لذا پژوهش حاضر با هدف مطالعه، اثر يك جلسه فعاليت تناوبي شديد با و بدون محدوديت جريان خون بر فعاليت الكتريكي عضلات منتخب بازويي در دختران فعال انجام شد. روش بررسي: تعداد 10 نفر از دانشجويان خانم دانشگاه بيرجند با سن 0/81±22/15 سال، شاخص توده بدني2/56± 20/08 كيلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند. فعاليت الكتريكي عضلات دوسر وسه سربازو هنگام اجراي 4 ست 30 ثانيه اي با 5 دقيقه استراحت بين هر ست طي يك جلسه فعاليت تناوبي شديد با دستگاه وينگيت دست تحت شرايط بدون محدوديت و با محدوديت جريان خون اندازه گيري شد. علاوه بر فعاليت الكتريكي برخي از پارامترهاي توان بي هوازي مانند ميانگين و حداكثر توان بي هوازي نيز تحت دو شرايط مورد سنجش قرار گرفت. يافته ها: فعاليت الكتريكي عضله دوسربازو دست برتر(غالب) تحت شرايط با محدوديت جريان خون افزايش معناداري داشت (0/05 p)، اما در فعاليت الكتريكي عضله سه سربازو دست برتر تحت شرايط با محدوديت جريان خون افزايش معناداري مشاهده نشد (0/05 p). بين ميانگين توان بي هوازي و حداكثر توان بي هوازي، محدوديت جريان خون تنها باعث افزايش معنادر حداكثر توان بي هوازي شد (0/05 p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه فعاليت الكتريكي عضله دوسربازو و همچنين حداكثر توان بي هوازي به طور معناداري طي شرايط محدوديت جريان خون افزايش يافت (0/05 p)  به نظر مي رسد محدوديت جريان خون يك عامل موثردر افزايش حداكثر توان بي هوازي و فعاليت الكتريكي عضله دوسربازو است.