بررسي ‏ تاثير تعامل مناسب معلم بر دانش‌آموز داراي لكنت: يك مطالعه تك عضوي

هدف:  يكي ازشايع ‌ترين اختلالات گفتار، نارواني گفتار است كه ممكن است به شكل نارواني طبيعي و يا نارواني غيرطبيعي مانند لكنت ظاهر شود. يكي از رويكردهايي كه براي كودكان مبتلا به لكنتِ مدرسه‌رو ممكن است مفيد باشد، چگونگي تعامل معلم با كودك است. هدف اين مطالعه بررسي اثر تعامل مناسب كودك و معلم بر لكنت دانش‌آموز است. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه تك عضوي با طرح AB درباره تاثير تعامل مناسب معلم بر شدت لكنت، نگرش نسبت به لكنت و كفايت ارتباطي در كلاس درس در يك دانش آموز داراي لكنت مي‌باشد كه در آن از درصد هجاهاي لكنت شده (Percent of Stuttered Syllables; SS%)، ابزار سنجش شدت لكنت -4 ( Stuttering Severity Instrumentfourth edition; SSI4)، آزمون نگرش ارتباطي (The Communicative Attitude Test; CAT) و آزمون ارزيابي معلم از كفايت ارتباطي دانش آموز (The Teacher Assessment of Student Communicative Competence; TASCC) استفاده شده است. پس از يك دوره 6 جلسه‌اي گفتاردرماني، مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرماني به مدت 6 جلسه صورت گرفت. يك جلسه پيگيري نيز انجام شد. يافته ها: اين مطالعه نشان داد كه پس از مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرماني، شدت لكنت دانش‌آموز از متوسط به خفيف رسيد و نگرش وي نسبت به لكنت نيز از منفي به متوسط تغيير كرد. نتايج آزمون TASCC به صورت محسوسي طي درمان افزايش يافت. اين نتايج در جلسه پيگيري حفظ شد. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه استفاده از راهكارهاي كمك كننده براي مديريت كلاسي كه دانش‌آموز مبتلا به لكنت در آن حضور دارد، در كاهش رفتارهاي اوليه و ثانويه، و بهبود نگرش دانش‌آموز داراي لكنت موثر است. شواهد بيشتر به مطالعات گسترده‌تري نياز دارد.