بررسي نقطه‌نظرات اعضاء انجمن شنوايي‌شناسان ايران در رابطه با استفاده باليني از الكتروكوكلئوگرافي در ‏تشخيص و درمان بيماري من‌ير

هدف: الكتروكوكلئوگرافي يكي از آزمون ‌هاي الكتروفيزيولوژيكي است كه به منظور تشخيص بيماري من‌ير مورد استفاده قرار مي‌گيرد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي نظرات اعضا انجمن شنوايي‌شناسان ايران در رابطه با استفاده باليني از الكتروكوكلئوگرافي در زمينه تشخيص و درمان بيماري من‌ير است. روش بررسي: در اين مطالعه به منظور جمع‌آوري اطلاعات از يك نظرسنجي 16 آيتمي استفاده شد. نظرسنجي مورد نظر براي 600 نفر از اعضاء انجمن شنوايي‌شناسان ايران از طريق مصاحبه رودررو توزيع شد. در مجموع 267 نفر از افراد به طور كامل به نظرسنجي مورد نظر پاسخ دادند. يافته ‌ها: در موارد مشكوك به من‌ير يك طرفه، 71% از شركت كنندگان در مطالعه حاضر به طور معمول از الكتروكوكلئوگرافي استفاده مي‌ كردند.براي ثبت پاسخ، غالب افراد شركت كننده از محرك كليك و الكترودهاي كانال استفاده مي‌ كردند. به باور 32% از افراد شركت‌ كننده قبل از هرگونه مداخله درماني تهاجمي حتما بايد نتايج الكتروكوكلئوگرافي ناهنجار باشد. غالب افراد (58%) بر اين باور بودند كه نتايج الكتروكوكلئوگرافي با توجه به وضعيت بيماري تغيير مي ‌يابد، اما تنها 32% معتقد بودند كه برگشت نتايج الكتروكوكلئوگرافي به حالت هنجار نشان ‌دهنده بهبود بيماري است. تنها 7% از افراد گزارش كردند كه به دليل تغييرپذيري زياد نتايج الكتروكوكلئوگرافي و عدم ارتباط مناسب آن با علائم بيماري، آزمون را انجام نمي ‌دهند. نتيجه ‌گيري: با توجه به نتايج حاصله اكثريت شنوايي‌شناسان شركت‌ كننده در مطالعه حاضر از آزمون الكتروكوكلئوگرافي براي تشخيص و مديريت بيماري من‌ير استفاده مي‌كنند و عمده اين افراد معتقد هستند كه مي‌ توان از تاريخچه ‌گيري در كنار آزمون الكتروكوكلئوگرافي براي كمك به تشخيص بيماري استفاده نمود. همچنين بر اساس نظر غالب افراد شركت كننده در مطالعه، نبود دوره‌هاي آموزشي كافي مي‌تواند منجر به محدود شدن كاربرد باليني آزمون شود.