به سوي ارزيابي سيستم‌هاي خودتطبيق

در طول چند دهه گذشته استفاده از سيستم‌هاي خودتطبيق در حوزه مهندسي سيستم‌هاي نرم‌افزاري به صورت قابل توجهي افزايش يافته است. در همين راستا و براي پيشرفت در حوزه سيستم‌هاي خودتطبيقي و خودمديريتي و استفاده از تمامي مزايا و قابليت‌هاي آن‌ها به ابزارها و روش‌هايي نياز است كه بتواند سيستم‌هاي خودتطبيق را نه تنها در زمان طراحي، بلكه در زمان اجرا نيز مورد ارزيابي قرار دهد، زيرا ارزيابي مهمترين عامل براي درك موفقيت هر سيستم نرم‌افزاري است. علي‌رغم استفاده رو به رشد از سيستم‌هاي خودتطبيقي، ارزيابي اين نوع سيستم‌ها كمتر مورد توجه قرار گرفته است و اكثر پژوهش‌هاي انجام شده در اين حوزه به صورت موردي بوده و خاصيت تغيير‌پذيري اين نوع سيستم‌ها را در زمان اجرا مد نظر قرار نمي‌دهد. از طرف ديگر، ويژگي‌هاي كيفي و متريك‌هاي مرتبط با آن‌ها كه براي ارزيابي سيستم‌هاي خودتطبيق معرفي شده‌اند، محدود بوده و كليه خصوصيات انطباقي اين نوع سيستم‌ها را در نظر نمي‌گيرند. براي حل اين مشكلات، در اين مقاله چارچوبي براي ارزيابي سيستم‌هاي خودتطبيق معرفي شده است كه براساس تجزيه و تحليل دقيق طيفي از كارهاي انجام شده در اين حوزه بدست آمده است. به همين منظور، در ابتدا خصوصيات انطباق كه هدف اصلي ايجاد سيستم‌هاي خودتطبيقي‌اند شناسايي شده و به ويژگي‌هاي كيفي متناظرشان كه مهمترين معيار براي ارزيابي سيستم‌هاي نرم‌افزاري مي‌باشند، نگاشت شده‌اند. در ادامه نيز متريك‌هاي كيفيت نرم‌افزار مرتبط با اين ويژگي‌هاي كيفي معرفي شده است. بايد در نظر داشت كه اين ويژگي‌هاي كيفي و متريك‌هاي مرتبط با آن‌ها مختص سيستم‌هاي خودتطبيق و براساس ساختار و نحوه عملكرد آن‌ها مي‌باشند و چارچوب پيشنهادي نيز مي‌تواند به عنوان يك زيربناي جامع براي ارزيابي سيستم‌هاي خودتطبيق در نظر گرفته شود.