گرمايش زمين در شهر تهران و ارائه سياست هاي مشاركتي جهت كاهش اثرات آن

پديده تغيير اقليم به‌عنوان يكي از بحران‌هاي محيط زيستي شناخته مي‌شود كه باعث افزايش نگراني‌هاي بسيار زيادي در جوامع بشري شده‌است. با توجه به نقش پررنگ انسان‌ها در توليد گازهاي گلخانه‌اي، در اين مقاله با انجام مدل‌سازي براي پيش‌بيني اقليم آتي شهر تهران بر اساس سه سناريوي خوش‌بينانه، بدبينانه و يك سناريوي نه بدبينانه و نه خوش بينانه، تغييرات پارامترهاي جوي در بازه زماني بين سال هاي 2046 تا 2065 بررسي شده است كه مطابق با هر سه سناريوي محتمل، ميزان بارندگي‌ها كاهش و دماي هوا افزايش خواهد يافت. همچنين در اين مقاله براي مدل‌سازي تغيير‌اقليم از نرم افزار LARSWG استفاده گرديده است. LARSWG ﻧﻤﻮﻧـﻪ اى از ﻣـﺪل ﻫـﺎى ﻣﻮﻟـﺪ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫـﺎى ﻫﻮاﺷﻨﺎﺳﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎزى داده هاي آب و ﻫﻮاﻳﻰ ﺑـﺮاى زﻣـﺎن ﺣـﺎل و آﻳﻨﺪه در ﻳﻚ منطقه به كار مي‌رود. سپس با توجه به نقش سوخت‌هاي فسيلي در تشديد اين پديده و همچنين مشخص نمودن سهم هر يك از انواع حمل‌ونقل در توليد كربن، به سياست‌هاي موجود پيرامون كاهش مصرف سوخت‌هاي فسيلي اشاره شده است. در انتها با توجه به لزوم مشاركت مردم در جنبه‌هاي مختلف سياست‌گذاري‌ها اعم از رفتاري اجتماعي و تكنولوژيكي – فني، راهكارهاي مناسب جهت كاهش توليد كربن در حوزه حمل‌ونقل ارائه شده است.