كاربرد شيمي كاني‌هاي بيوتيت و ارتوپيروكسن در بررسي شرايط تكتونو ماگمايي انكلاوهاي توده پلوتونيك الوند و سنگ ميزبان آنها

توده پلوتونيكي الوند يكي از بزرگترين توده‌هاي نفوذي در بخش شمالي زون سنندج سيرجان است كه در جنوب شهر همدان واقع شده است. اين توده متشكل از گرانيتوئيدهاي پورفيري، لوكوكرات، سنگ‌هاي نفوذي بازيك و آنكلاوهاي به اندازه‌هاي متفاوت و به اشكال مختلف ديده مي‌ شوند. بيوتيت‌هاي موجود در مونزوگرانيت‌ پورفيروئيد، ديوريت، آنكلاو ميكروگرانولار فلسيك، آنكلاو ميكروگرانولار مافيك و آنكلاو سورميكاسه در قلمرو بيوتيت‌هاي منيزيم‌دار و بيوتيت‌هاي موجود در نوريت‌ها در قلمرو فلوگوپيت، واقع شده‌اند. ارتوپيروكسن‌هاي نوريت در محدوده كلينوانستاتيت و ارتوپيروكسن آنكلاو ميكروگرانولار مافيك در محدوده كلينوفروسيليت مي‌باشند. بر پايه دماسنجي بر مبناي ميزان Ti موجود در بيوتيت‌ها، مونزوگرانيت 662 تا 734، نوريت 688 تا 776، ديوريت 598 تا 724، آنكلاو سورميكاسه 662 تا 687، آنكلاو ميكروگرانولار فلسيك 694 تا 712 و آنكلاو ميكروگرانولار مافيك 635 تا 737 درجه سانتي‌گراد را نشان مي‌دهند. بر اساس تركيب شيميايي بيوتيت و ارتوپيروكسن ماگماي سازنده آنكلاوهاي توده پلوتونيك الوند و سنگ ميزبان آنها در گستره آهكي قليايي قرار گرفته‌اند. ارتوپيروكسن‌هاي نوريت و آنكلاو ميكروگرانولار مافيك نشان مي‌دهد مجموعه نفوذي الوند در رده سنگ‌هايي با فوگاسيته اكسيژن بالا جاي مي‌گيرند، كه از صفات آهكيقليايي بودن توده مي‌باشد، كه با ويژگي‌هاي تكتونوماگمايي محيط‌هاي وابسته به فرورانش همخواني دارد.