الگوي تكامل ساختاري منطقه جنوب نطنز شاهدي از تقابل ترافشارش راستگرد بر راندگيهاي قديمي تر در ايران مركزي

منطقه جنوب در پايانه جنوب باختري سامانه گسلي قم زفره در ايران مركزي واقع است. تحليل ساختاري اين منطقه، نشان‌دهنده آن است كه گسل‌هاي راندگي اوليه با روند عمومي خاوري– باختري تا شمال باختري– جنوب خاوري همچون گسل فسخود واقع به‌طور عمده مجموعه واحدهاي رسوبي قديمي پرمين– ترياس (سازندهاي جمال،‌ نايبند و شتري) را بر روي واحدهاي جوان‌تر رانده است. اين مجموعه در ادامه توسط گسل‌هاي امتدادلغز با روندهاي شمال باختر– جنوب خاور و شمال خاور– جنوب باختر قطع و جابجا شده‌اند. اين مجموعه‌هاي امتداد لغز جوان‌تر از ائوسن، در ارتباط با فعاليت‌هاي راستالغز گسل قم زفره بوده و رده‌هاي پايين‌تر منشعب شده از پهنه اصلي اين گسل مي‌باشند. تلفيق داده‌هاي ساختاري و شواهد زمان‌بندي تغييرشكل بدست آمده از ناپيوستگي‌هاي عمده نشانگر آن است كه اين منطقه در بازه زماني قبل از كرتاسه زيرين چين‌خوردگي ناحيه‌اي را پشت سر گذاشته است و در ادامه در بازه زماني كرتاسه زيرين مطابق با ساير بخشهاي ايران مركزي كشش ناحيه اي را متحمل شده است. راندگي‌هاي مشاهده شده در منطقه، در بازه زماني پس از كرتاسه زيرين‌ در منطقه اتفاق افتاده است. و در نهايت تغييرشكل‌هاي جوانتر از اليگوسن مرتبط با رده‌هاي گسلي، گسل قم– زفره ساختارهاي قديمي‌تر را قطع و جابجا نموده است.