مقايسۀ اثر تمرينات مدرسه‌محور و تناوبي شديد روي hsa-miR-125a-5p، پروتئين واكنشگرC و نيمرخ ليپيدي نوجوانان داراي اضافه‌وزن و چاق

اختلال در عملكرد اندوتليال، نشانگر اوليۀ بيماري‌هاي قلبي و كاهش عملكرد طبيعي عروق خوني است. هدف كلي اين مطالعه مقايسۀ اثر تمرينات مدرسه‌محور و تناوبي شديد رويmiR125a-5p، پروتئين واكنشگرC و نيمرخ ليپيدي نوجوانان داراي اضافه‌وزن و چاق بود. 45 دانش‌آموز پسر داراي اضافه‌وزن و چاق با ميانگين سني  1 ± 14 سال و شاخص تودۀ بدن (kg/m^2 2.26±17.43) به شكل داوطلبانه و مساوي به گروه‌هاي مدرسه‌محور، تناوبي شديد و كنترل تقسيم شدند و به مدت 12هفته، هفته‌اي سه جلسه در تمرينات شركت داشتند. تغييرات در سطوح miR125a، گردش خون، پروتئين واكنشگرC و نيمرخ ليپيدي قبل و بعد از مداخلات ورزشي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه مقادير پروتئين واكنشگرC، شاخص تودة بدن، WHR، درصد چربي بدن، ليپوپروتئين كم‌چگال و سطوح تري‌گليسريد در گروه‌هاي تجربي در مقايسه با گروه كنترل كاهش وجود داشت (0.05≥P). از سوي ديگر افزايش معنا‌داري در اوج اكسيژن مصرفي و مقادير ليپوپروتئين پرچگال آزمودني‌ها مشاهده شد (0.001=P)، اما تفاوت بين ميانگين‌هاي گروه‌هاي تجربي در هر دو متغير معنا‌دار نبود (0.15=P). همچنين افزايش معنا‌داري در سطوحmiR125a-5p  گروه‌ها وجود داشت و تفاوت بين گروه‌هاي تجربي نيز معنا‌دار بود (0.001=P). در مجموع به‌نظر مي‌رسد هر دو شيوۀ تمريني سبب بهبود عملكرد اندوتليال و  نيمرخ ليپيدي مي‌شوند، اما تمرينات مدرسه‌محور در سنين نوجواني اثربخشي نسبتاً بيشتري دارند. بنابراين، با توجه به ماهيت دشوار اجراي تمرينات تناوبي شديد در كودكان چاق، بهره‌گيري بيشتر از تمرينات مدرسه‌محور پيشنهاد مي‌شود.