تأثير ترتيب تمرين تركيبي (مقاومتي- هوازي) بر برخي از عوامل آمادگي جسماني، ظرفيت عملكردي و سطوح سرمي هورمون‌هاي ميوستاتين و فوليستاتين زنان يائسه (كارآزمايي باليني)

هدف از مطالعۀ حاضر بررسي تأثير ترتيب تمرينات تركيبي بر برخي از عوامل آمادگي جسماني، ظرفيت عملكردي و سطوح سرمي ميوستاتين و فوليستاتين زنان يائسه بود. روش بررسي كارآزمايي باليني بود. 33 زن يائسة 50 تا 60 ساله به‌طور تصادفي در سه گروه هوازي مقاومتي (11 نفر)، مقاومتي هوازي (10 نفر) و گروه كنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرين در مدت 8 هفته و 4 جلسه در هفته انجام گرفت. براي تحليل داده‌ها از روش آماري آنوا با اندازه‌هاي تكراري استفاده شد. نتايج نشان داد غلظت ميوستاتين، فوليستاتين، شاخص تودۀ بدن بين سه گروه تفاوت معنا‌داري نداشت (P 0/05). درصد كاهش شاخص تودۀ بدني در گروه هوازي– مقاومتي بيشتر و درصد كاهش ميوستاتين و فوليستاتين در گروه مقاومتي– هوازي بيشتر بود، ولي معنا‌دار نبود. بين دو گروه تمرين و كنترل در قدرت و استقامت عضلاني بالاتنه تفاوت معنا‌داري وجود داشت (P 0/05). در هر دو نوع ترتيب تمرين افزايش معنا‌داري در قدرت و استقامت عضلاني بالاتنه مشاهده شد (P 0/05) و درصد تغييرات قدرت و استقامت عضلاني بالاتنه در گروه مقاومتي هوازي بيشتر بود، ولي معنا‌دار نبود. براساس يافته‌ها مي‌توان گفت در متغيرهاي پژوهش تفاوت معنا‌داري بين ترتيب‌هاي متفاوت تمرين تركيبي وجود ندارد و زنان يائسه مي‌توانند از هر دو نوع ترتيب به‌منظور افزايش قدرت و استقامت عضلاني بالاتنه و جلوگيري از افزايش ميوستاتين و تحليل عضلاني استفاده كنند.