تأثير چهار هفته تمرين تناوبي شديد همراه با محدوديت جريان خون بر آمادگي قلبي عروقي و سطوح سرمي سايتوكاين‌هاي التهابي اينترلوكين-6 و اينترلوكين-17 در مردان جوان فعال فعاليت هاي ورزشي شديد، محدوديت جريان خون و التهاب

تمرينات تناوبي شديد و محدوديت جريان خون سبب ايجاد تغييرات فيزيولوژيكي زيادي ‌ در ورزشكاران مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر 4 هفته تمرينات تناوبي شديد همراه با محدوديت جريان خون بر آمادگي قلبي عروقي و سايتوكاين‌هاي التهابي اينترلوكين6 و اينترلوكين17 در دانشجويان مرد جوان فعال بود. 18 دانشجوي فعال شهر تهران با دامنة سني 20 تا 30 سال به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس به سه گروه 1. تمرين به همراه محدوديت جريان خون، 2. تمرين و 3. محدوديت جريان خون تقسيم شدند. آزمودني‌ها تمرين به‌همراه محدوديت جريان خون را به مدت 4 هفته و 3جلسه در هفته اجرا كردند. نمونه‌هاي خوني، پيش و پس از آزمون به‌صورت ناشتا گرفته شد. براساس نتايج تمرينات ورزشي به‌همراه محدوديت جريان خون سبب ايجاد تغييرات معناداري در مقدار Vo2max يا vVo2max در گروه‌هاي پژوهش نشده است. با توجه به نتايج، آزمون‌هاي آماري در مورد ميزان اينترلوكين 6 و اينترلوكين 17 در حالت استراحت بين گروه‌ها متفاوت بود. ميزان اين دو شاخص در گروه تمرين با دو گروه تفاوت معناداري را نشان داد (P 0/05). IL6 در گروه تمرين به‌تنهايي، كاهش يافته و ميزان IL17 افزايش داشته است. كاهش ميزان سايتوكاين التهابي IL6 در حالت استراحت در گروه تمرين مي‌تواند نشان‌دهندة كاهش نسبي ميزان استرس در اين گروه باشد. از سوي ديگر، كاهش مقادير اينترلوكين17 در گروه‌هاي محدوديت جريان خون را شايد بتوان به ضعف نسبي سيستم ايمني و افت عملكرد سلول‌هاي T كمكي 17 در اين گروه‌ها نسبت داد.